ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΔΙΑΦΟΡΑ

      Καλημέρα.

            148

Π Ο Ι Ο Σ    Ν Ο Θ Ε Υ Ε Ι    Τ  Η   Φ Ω Ν Η   Σ Ο Υ

Στους πυρίφλεκτους 

γύρους του   μυαλού μου

 σε νοιώθω

πότε αύρα του Μαγιού

κοσμοπλημύρα αχάλαστη

βόμβος φωνές χλαπαταγή

πανηγύρι  χαράς

και χάρης

κολλητική ευδία

οίστρος αναπαραγωγικής

δημιουργίας

ύστερα δειλινό

και πάλι μόνος.

Το όνομά σου

επιστρέφουν οι τοίχοι

τη μορφή σου

ο καθρέφτης

αχνά θυμάται

τη φωνή σου

στο πεντάγραμμο

ποιος τη νοθεύει.

Αιωρούμενα σχήματα

αργοσαλεύουν άπιαστα

θησαυρίζουν σκόνη

τα έπιπλα της απουσίας

κάπου κάπου

κάποιο έντομο

λαθραία σπάει

την κρούστα την σιωπής

στο βάζο εύθραυστα

τα πέταλα των ρόδων

στην παλέτα

ένα χαμόγελο μισό

αντί υπογραφής ερωτηματικά.

Βρήκες την ελευθερία σου

φεύγοντας από την αγάπη;

Ποιο τέλμα αδρανεί

τη δράση σου;

Ποιος καφές πίνεται

μακριά σου;

Ποιο φάρμακο φαρμάκι

ψυχή λυτρώνει;

Ποια πρόκληση

ποιος εμπαιγμός

ποιος όλεθρος

ποιο απλήρωτο άγος

σε ποιων ανομημάτων κάθαρση

ομνύουν οι Ερινύες

ποια αλητεία του νου

σε φέρνει πάλι κοντά μου

σπάζοντας νυχτερινό πάγο

ποια ανάλγητη θεά

σε παρασταίνει βλάσφημα

ποιος πόνος

είναι πιο πόνος

από τον πόνο μου

και πάλι μόνος.

Ματώνουν τα δάχτυλα

που σφίγγονται

να μην περάσουν το

συρματόπλεγμα

στην άλλη όχθη.

Χαράδρες ομίχλη

βουνά και πάγοι

όξος και χολή

ανάμεσά μας.

Εσύ

δεν νοιώθεις

δεν πονάς

δεν υποφέρεις

η σιωπή

τα τρώει όλα.

Και συ μόνη

ήρθες αβίαστα

στα όνειρά μου

θα κάτσω για λίγο

να σε δω πως είσαι

κι’ έμεινες εκεί

πέθανα μες τον ύπνο μου

μην ξαναφύγεις

δεν θα το άντεχα.

Έχουν τα νυχτερινά όνειρα

κάποιες λύσεις.

 

       Κοσμάς Ηλιάδης