ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΔΙΑΦΟΡΑ

Καλημέρα.

146

Ο ΔΙΑΣ και ο ΧΑΝΚ

Ζεστό κρεβάτι, άμαξα λαμπρή

οργιάζει γαλάζιο φως γύρω σου

φωταψίες εαρινών ονείρων

φωτίζουν την ευδία σου

 σμήνος τα  πεφτάστερα

καμτσικιάζω τα άλογα

που βούλιαξαν κολλημένα στο βαμβάκι

-          άλλο τέλμα

απευκταίο εμπόδιο και τούτο -.

Κόβονται τα γκέμια

χάνω την άμαξα

με το μαντήλι με χαιρέτησες

ή σκούπισες κάποιο

αδέσποτο δάκρυ

δεν θυμάμαι

χάνομαι και χάνω

πάω αλλού

κι’ εγώ δεν ξέρω που.

Πεσμένος από το κρεβάτι

σκληρό το πάτωμα

άσπρο πάγο φορτωμένο

με ασταμάτητη λύσσα πολιορκεί 

ανήμπορη υπνώτουσα καρδιά.

Εκεί θα μείνεις

ξεφώνισε απρόσκλητη ερινύα.

ότι πολύ αγάπησες όνειρο άπιαστο

πως χάιδεψες θρασύς θνητός

τις κόκκινες παρειές

δάγκασες τάχα κάτι ψιθυρίζοντας

το εράσμιο αυτί της

ως τάχα σύνευνος της Αφροδίτης

διαπράττοντας  μεγάλη ύβρη

στους ουρανούς

ως και ο μέγας Δίας

το συζητούσε

με το συνεταίρο του

τον ξένοιαστο καβαλάρη

τον μέγα  οιωνοσκόπο

τον απαράμιλλο  Χανκ.

Εκεί θα μείνεις και πολύ σου είναι

άντε μην πάρω ανάποδες

και σε κατεβάσω παρακάτω.

Αφιερωματικό  για τον

Τσάρλς Μπουκόφσκι

Κοσμάς Ηλιάδης