Νήστεψε από λέξεις 

πείνασε από νοήματα

συρρικνώθηκε εις εαυτόν

χρόνους  μετά αισθάνθηκε

πως ωρίμασε εντός του.

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΔΙΑΦΟΡΑ

               104

Τόσα χρόνια απάτης, τόσα νύχτια σκοτάδια, από την εποχή που έκλεψε ο Προμηθέας τη φωτιά από τους θεούς και  μας δώρισε φως για τη  νύχτα. Ποιο  ύπουλο αφιόνι, ποιο αόρατο σχοινί, μας έχει τόσα χρόνια δεμένους; Ποια πανάρχαια κατάρα, μας καταδικάζει να σπρώχνουμε το βράχο στην ανηφόρα, να πέφτουμε στα Τάρταρα; Να ξεκινάμε από το μηδέν και πάλι από την αρχή! Ποιοι παπατζήδες εγκάθετοι, μαυλίζουν μυαλά  και συνειδήσεις, από τα κανάλια, και όχι μόνο,  καλοζωισμένοι, γραβατωμένοι, καλοστεκούμενοι, χορτασμένοι από το αίμα του λαού; Εμείς, η σιωπηρή πλειοψηφία του λαού, όπως μας κολακεύουνε, αγρόν αγοράζουμε.  Ανεπίδεκτοι μαθήσεως, με ισχυρή μόνωση, για αποδοχή  διδαχών και εξαγωγή συμπερασμάτων.

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΔΙΑΦΟΡΑ

          103

Φαντάσματα, τεθωρακισμένα,  κυκλοφορούν στους  δρόμους. Νεκροθάφτες με αξίνες και φτυάρια, σκελετοποιοί, που παρασταίνουν τους  θεράποντες. Αθεράπευτα εργαζόμενοι, για το χαμό μας – των περισσοτέρων από εμάς. Απευθύνουν τεθωρακισμένους λόγους από τα κάγκελα. Εκεί που θα άρμοζε να ήταν πολλοί από αυτούς. Αντί  αυτών, ο λαός είναι στα κάγκελα, στη φυλακή, ο ευγενικά αποκαλούμενος και σιωπηρή πλειοψηφία

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΔΙΑΦΟΡΑ

          102

Θα αγωνιστούνε, θα πολεμήσουν με νύχια και με δόντια, να διώξουνε την τρόικα (δηλαδή τους  εαυτούς τους). Θα εργαστούνε φιλότιμα να πάει στα τσακίδια (αμήν και πότε). Μέχρι να το κάνουν (που δεν θα το κάνουν), αρκετοί από εμάς, θα δούμε τα ραδίκια ανάποδα. Μπορεί να συμβεί αυτό, εμείς μπορεί να πεθάνουμε, τα όνειρά μας όχι. Όχι ακόμα, πριν εμείς πεθάνουμε (πραγματικά), ας πεθάνουν αυτοί (πολιτικά).

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΔΙΑΦΟΡΑ

               101

Τα βάσανα του λαού, βάσανά τους, το δίκιο του καθημερινού ανθρώπου, ο αγώνας του, οι αγωνίες του, για επιβίωση και δικός τους αγώνας. Τα παράπονα και οι ελπίδες, για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, αυτά και όλα τα άλλα, τα ευανάγνωστα, τα γνωρίζουν, τα νοιώθουν, τα βιώνουν, από έξω και ανακατωτά, οι παπαγάλοι και τα παπαγαλάκια τους. Αυτός είναι ο διακαής πόθος τους, ο ανομολόγητος καημός τους. 

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΔΙΑΦΟΡΑ

               100

ΚΑΓΚΕΛΟΦΡΑΧΤΟΙ  ΙΔΙΩΤΕΣ

Παρελάσεις ιδιωτικές, με τα χρήματα του λαού που στενάζει, στη φτώχεια, στην ανεργία, στο αβέβαιο μέλλον. Παρελάσεις με κιγκλιδώματα, για ποιον, για ποιους;  Για τους ίδιους τους κρατούντες, για να  αυτοθαυμάζονται σαν παραφουσκωμένοι διάνοι. Αφελές ερώτημα. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Εσύ,  λαέ δεμένε με τριχιά (Βάρναλης) τι κάνεις; Πως  αντιδράς σε τούτα; Τι έχεις να χάσεις πια; Τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα.

Όχι απότομα, αλλά λίγο – λίγο. Λίγο νερό στο κρασί προχθές, λίγο ακόμη χθες, περισσότερο σήμερα. Έτσι γίνονται όλα ήρεμα, σταδιακά, να προχωρήσει μέσα σου καλά, το δηλητήριο της παραίτησης, το έπαθλο της ήττας.

Κάποια μέρα, ίσως  αναρωτηθείς δειλά, πίνω κρασί αραιωμένο με νερό ή νερό με λιγοστές σταγονίτσες  κρασιού; Αργά – πολύ αργά, σιγά – σιγά, μεθοδευμένα, χάθηκε το παιχνίδι. Ήτανε στημένο εξ’ αρχής. Εσύ ευκολόπιστος, άργησες, άργησες πολύ, για να το νοιώσεις.

Τώρα που πουλάνε την ελευθερία σου, την αξιοπρέπεια σου, αντί πινακίου φακής, ανώφελο σχεδόν να αντιδράσεις. Χαυνώθηκες με την κατάσταση, συμβιβάστηκες με όλα. Εξ’ άλλου, αν ξυπνήσεις κάπως, κάποια στιγμή, θα διαπιστώσεις, δυστυχώς, πως είσαι χειροπόδαρα δεμένος. Σου το έλεγα από καιρό, μα εσύ δεν με πίστευες. Το παιχνίδι είναι στημένο και ο διαιτητής στη σέντρα, για τα μάτια του κόσμου.  Κόσμος είσαι και συ, ξύπνα κόσμε, ξύπνα.

Πρώτο βήμα, μη νερώνεις άλλο το κρασί σου, φτάνει πια. Δεύτερο, σήκωσε το κεφάλι ψηλά, κοίταξε τους δυνάστες σου κατάματα, κατά πρόσωπο, όπως σου σύστηνε από παλιά ο Κάλβος. Τον ξέχασες και αυτόν. Τότε θα διαπιστώσεις, πόσο κίβδηλοι, πόσο σάπιοι και δειλοί συνάμα είναι. Θα αναρωτηθείς βέβαια, σ’ αυτά τα ανθρωπάρια πίστευα; Αυτούς του ποταπούς θαύμαζα; Σε αυτούς τους ανίκανους εμπιστευόμουν την τύχη μου, τη ζωή μου, το μέλλον των παιδιών μου; Ε, όχι πια, φτάνει πια.  Αϊ  στο διάτανο. Ξύπνα και προχώρα, εαυτέ.