ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

                         141

Καλημέρα.

ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ

                    Ι

Άραγε τι να σκέφτεται

μα δεν το λέει,

δεν θα μου έκανε την τιμή

αν δεν υπήρχε σημαίνον λόγος,

τι να αναρωτιέται τέλος πάντων

ο δάσκαλος που είχε βιβλιοθήκες

τίγρεις σπαθιά μοναξιές 

θάλασσες τρελές,

βωβούς καθρέφτες

στο μυαλό του,

γιατί πασχίζω τόσο

πιθανός ή φερόμενος

απόγονος του Προμηθέα

ή μακρινός  συγγενής  του Σίσυφου

να χαλάσω το λαβύρινθό του;

Να βγω από αυτόν

μάταια προσπαθώ,

Οο δόλιος!

Να γλιτώσω από όλα τα άλλα.

                ΙΙ

Τι να λέει

που προσπαθώ

να ψαύσω τους λεμονανθούς

πλανεμένος από το άρωμά τους;

Απάντησε η Κοδάμα

ή τι σκέφτηκε;

Όταν της είπε:

Μαρία, εμένα μόνο

θα οδηγείς!

                  ΙΙΙ

Έμπλεξα με αυτόν τον δάσκαλο

που μιλάει παράλογα.

όταν  καταπόνησε  τα μάτια του

ακόμα και όταν έχασε  το φως σου

ανέτειλε  εντός  του ένα φως

Έλαμψε στο πνεύμα.

Πως είναι δυνατόν

να συμβεί αυτό;

αφού ο άνθρωπος

μάτια και μυαλό

σώμα  και ψυχή

Είναι το ένα και το αυτό

δηλαδή το όλον;

              IV

Να ψαύεις τις ράχες

των αδιάβαστων βιβλίων

να μυρίζεις τη μυρωδιά

του τυπογραφείου

ή να δοκιμάζεις με τα χέρια

την ανθεκτική βιβλιοδεσία τους

ποιο το κέρδος;

Να έχεις μια τεράστια  βιβλιοθήκη

να κατασκευάζεις

με μνήμες από αυτή

γαλάζιες Τίγρεις

σπαθιά νικηφόρα

μοναξιές  νικημένες

θάλασσες τρελές,

βωβούς καθρέφτες

λαβύρινθους χωρίς άκρη.

            V

Μυρίζει κεριά εδώ

Ασάλευτη ζωή

κλεισούρα μοναξιά

θα προτιμούσα

να έκανα ένα γύρω

από το Λευκό Πύργο

με το ποδήλατο

κατά παραχώρηση

έστω και με τα πόδια.

Ποδήλατο δεν έχω.