ΤΣΙΓΕΡΟΣΑΡΜΑΔΕΣ

Έκθετη στον άνεμο του έρωτα
έτοιμη να πέσει στο κρεβάτι

- Τι θέλεις τσιγέρι μουυυυυυυυυυυυυυυυυ;
- Τσιγεοιροσαρμάαααααααδεεεεεεεες΄!
- Ας στο διάολο …. Πάλι στην κουζίνα… είπε, κι’ έριξε ένα ρούχο επάνω της.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Και να θυμάσαι
Λουσμένη άνοιξη
Έχεις σπουδαία χρώματα
Πράσινο γαλάζιο
Το κόκκινο της φωτιάς.

Αν φύγεις
Χαλάει η ζωγραφιά του κόσμου.
Φεύγουν τα όμορφα
Τα γεμάτα χυμούς
Μένουν τα σκοτεινά
Του μαύρου και του γκρίζου.

                

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

                           

Κοσμάς Ηλιάδης

Ποια θάλασσα

να αντιπαλέψει

το βάθος των ματιών σου;

Ποια αυγουστιάτικα φεγγάρια

τρελαίνονται στη μουσική σου;

Τιρκουάζ

και χάνομαι

στο πέλαγος

ο ευτυχής.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Μεσήλικας Κρητικός

κατασκευάζει και πουλάει

πουλιά από πηλό.

Καταφτάνει ο π.π.π.

πρώτος περίεργος πελάτης.

-          Τι  πλεις; (Τι πουλάς;)

-          Πλω πλι. (πουλώ πουλί.)

-          Δεν πλεις πλι (δεν πουλάς πουλί)

πλεις  πλο. (πουλάς πηλό.)

-          Δεν πλω πλο (δεν πουλάω πηλό)

πλω πλι πο  πλο. (πουλάω πουλί από πηλό.)

                                

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας ομοίως

από <<ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ>>

Κοσμάς Ηλιάδης 

Μην πίνεις

όλο το ντελβέ.

Στο κατακάθι

της πίκρας

ενεδρεύει

κάποια ελπίδα.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

 Ξοδευεις και ξοδεύεσαι, Αφροδίτη. Δεν ξέρω, ποιοι θεοί σε αθωώνουν. Ξέρω, πως η ομορφιά σου τα επιτρέπει.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΠΑΡΕ – ΔΩΣΕ

Ήταν αγανακτισμένος, με φορτία πολλών μποφόρ. Είχε δανείσει στον εξάδελφο του ένα σημαντικό ποσό. Τον είχε στη δούλεψη του. Έπαιρνε το μισθό του κανονικά, στην κτηνοτροφική μονάδα που εργαζόταν, αλλά το χρέος του, αντί να μειώνεται, αυξανόταν. Nα μια μπροστάντζα να πληρώσει την κάρτα, να για το νοίκι, το ρεύμα, πάντα αντί να λιγόστευε το χρέος, έπαιρνε την ανηφόρα. Είπε λοιπόν στον φίλο του τον πόνο του:

- Κοίταξε και εγώ είμαι χρεωμένος, προσπαθώ να ισορροπήσω τα πράγματα. Κάποιοι όμως σου δίνουν δέκα, προσπαθούν να σε πείσουν πως σου έδωσαν εκατόν δέκα. Το λένε με τέτοια πειστικότητα, που στο τέλος μπορεί και οι ίδιοι να το πιστεύουν. Άρα, είσαι υποχρεωμένος για εκατόν δέκα. Κάποιοι είναι από το χωριό του πάρε, κάποιοι άλλοι σαν κι εμένα είναι από το χωριό του δώσε. Ο ακροατής αντέδρασε λέγοντας:

- Κοίταξε φίλε, εγώ είμαι από το χωριό του πάρε – δώσε.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ Νο2

Υπάρχει και άλλος τρόπος, να μη σε φάει το μαύρο σκοτάδι της αφάνειας. Κλέβεις ένα ωραίο φιλέτο, από πού δεν θα σου πω εγώ. Κάνε και συ κάτι, ψάξε. Εσύ, το παραλλάζεις, το περιποιείσαι, του βάζεις αλατάκι, λεμόνι, σάλτσα, ναι η σάλτσα είναι απαραίτητη. Βάζεις φαρδιά πλατιά την υπογραφή σου. Θα έχεις κάποια ψιλοαγωνία, εννοείται. Να διαλέξεις  ο δημιουργός να είναι πεθαμένος, ξένος το προτιμότερο, να μην υπάρχουν κληρονόμοι, ή αν υπάρχουν, να μην ενδιαφέρονται τόσο φανατικά για το πνευματικό κληροδότημα, αλλά μόνο για το υλικό. Μην ξεχνά πως ο Μ. Χατζηδάκης είπε: «Οι σπουδαίοι καλλιτέχνες κλέβουν, οι άλλοι απλώς αντιγράφουν.» Για να στεριώσω το κουράγιο σου, παραθέτω την εύστοχη παρατήρησή του. «Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.»

Τι να σου ευχηθώ; Να δρέπεις τους καρπούς της  επιτυχίας σου.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης