Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

Καλημέρα.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Όταν θέλεις κάτι όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις. (Κοέλιο – Ο Αλχημιστής – εκδόσεις Λιβάνη 1996.)

Τι να πεις; Είναι δόγμα, μαθηματικός νόμος, το είπε, ο θεός παρά κάτι.
Αλλά όμως, μεγαλύτερη μπαρούφα από αυτήν δεν υπάρχει.

Είναι απάτη κατ’ αρχήν, γιατί είναι διατυπωμένη σαν ακατάρριπτο δόγμα, κάτι σαν θρησκευτική αλήθεια, θεόθεν πορευόμενη, ή κάτι αναντίρρητο, σαν Ευκλείδειο θεώρημα.

Ενώ γνωρίζουμε τη φάρσα, που κατοικεί στη φράση, αντί να την αποκαλύψουμε, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Χτίζουμε θρόνο για αυτήν, την προσκυνάμε. Την γράφουμε, την αντιγράφουμε, την αναμασάμε, την κλέβουμε. Ελπίζοντας πως κλέβοντάς την, μπορεί να κλέψουμε και ένα κομμάτι, από την δόξα που την συνοδεύει. Κοέλιο βλέπεις.

Πες αυτήν την πανάκεια, ως λυτήριο επώδυνων προβλημάτων, που βιώνει ο άνθρωπος σε τούτη τη γη. Επανάλαβέ την, σε κάποιο παλληκάρι εκ γενετής τυφλό, στον εξωσμένο, στον άστεγο, στον άνεργο, στον άπορο.

Μπορεί να είναι ύποπτη η φράση και για κάποιους άλλους λόγους. Την ευλογούν κυβερνήσεις, ιερατεία, καπιταλιστικές οργανώσεις.
Έκανε μια παράλειψη ο παρά κάτι θεός, δεν έθεσε στη φράση την ιδιότητα της ευχής ή της πιθανότητας. Μακάρι, μπορεί, ίσως. Τότε η φράση θα είχε κάποια δυνητική πιθανότητα πραγμάτωσης ή κάποια παραμυθητική γοητεία.

Όλα αυτά ανάγονται στη σφαίρα της υποκειμενικότητας, της επί μέρους ή καθόλου αλήθειας. Τόσο η τρανταχτή φράση του μεγάλου συγγραφέα, όσο και τα δικά μου γραφόμενα.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ

Ως τη θάλασσα
στις παρυφές του φλοίσβου
κατηφορίζει
ο πευκώνας από το βουνό.
Ο Πάνας με τη φόρμιγγα
γλυκόλαλο αηδόνι λες
με κρυστάλλινο ύμνο ερωτικό
καλεί περιπαθής
την αναδυομένη
την ασημένια
Αυγουστιάτικη σελήνη
οι σταγόνες
κυλούν από τις καμπύλες της
ασημίζουν την άμμο
ο Αίολος καιροφυλακτεί
δεν ανέχεται προσήλυτους
με περισσή αυθάδεια να αλωνίζουν
στα κτήματά του τα θαλασσινά
στους όρμους και στα περιγιάλια
σφόδρα
ερωτευμένος και αυτός
με την ασημόχρυση
αξιέραστη θεά.

Αρπάζει
μες τα δάχτυλα τον άσκαυλο
και με ορμή και με οργή
αδειάζει
τα πνευμόνια του εντός του.

Ξάφνου κοσμοταραχή
και καταποντισμοί
καράβια θρύψαλα
και θαλασσοπνιγμοί
ο μελωδός
ανηφορίζει άταχτα
ασθμαίνοντας ελαύνει
μην τον αρπάξει
άγριο κύμα
τον τραγοπόδη εραστή
τον καταπιεί σε μια χαψιά
τον βουνίσιο που δεν ξέρει
τι λάβα είναι η αρμύρα
και πως «παίζει» σαν θυμώνει.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΣΕΛΗΝΗ

Πανέμορφη η σελήνη
και πως γουστάρω
το φλοίσβο σου ακούγοντας
να κλέψω το όνειρο
μέσα του να φουντάρω.


Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Κυριακή 6 Αυγούστου 2017

Καλημέρα. Καλή εβδομάδα.
Καλοκαίρι που είναι, καλοκαιρινές κουβέντες
σαν χωριάτικη σαλάτα.

Της έριξα τσιμπιά μπηχτή
εκεί στο ασκαδραμηχτί *
και πριν προλάβει να τσιρίξει
προέκυψε στα χείλη μίξη.

*Ασκαρδαμυκτί χωρίς να ανοιγοκλείσουν τα βλέφαρα, με βλέμμα ατενές, ατενώς. Βικιλεξικό
Εδώ κατά παραχώρηση, δηλαδή κατά λαθροχειρία, για λόγους ομοιοκαταληξίας.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Σάββατο 5 Αυγούστου 2017

Έκλεψα ένα κομμάτι ουρανό
το ξέπλενα στη θάλασσα
να έχω κάτι από τα μάτια σου
βάλσαμο θυμητάρι φυλαχτό. 


Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ


Τον έβλεπε, ο φαροφύλακας, για δεύτερη φορά απόψε. Αεικίνητο, να χειρονομεί, να μουντζώνει, να απειλεί, με φωνές, με αρές. Εδώ είμαι ζωή και θάλασσα κι’ αρμύρα. Εδώ είμαι θάλασσα κι’ αγριεμένο κύμα. Μη θαρρείς πως τελειώσαμε, θα τα λέμε, ξανά και ξανά. Εσύ με τη δύναμή σου, εγώ με τα μπράτσα μου και το μυαλό μου. Ώσπου να σε δαμάσω, να με αφήσεις ήσυχο, για ώσπου να με αποτελειώσεις. Σκληρή, κακιά, μαργιόλα άτιμη, σκοτεινή, πλανεύτρα κι’ άγρια σκύλα.

Άγρια νύχτα, χειμερινή, κατράμι μαύρο, δεν έβλεπες τη μύτη σου. Κι’ η θάλασσα αγρίμι ανταριασμένο, να σηκώνει κύματα θεόρατα, να χτυπιέται με μανία στα βράχια, να τραβιέται μέσα, για να επιστρέψει ξετρελαμένη, ακούραστη.

Πως μπόρεσε ο θαλασσόλυκος να πιάσει κάβο, μεσάνυχτα και κάτι, πως κατάφερε να βρει πέρασμα, να ασφαλίσει τη σκούνα του, να βγει στη στεριά, τρεκλίζοντας σαν μεθυσμένος, μουσκεμένος αλάτι, ως το κόκκαλο, είναι ανεξήγητο. Θαύμα θα λέγανε πολλοί, αγράμματοι ή θεομπαίχτες. Εκείνος όχι, κάτεχε τους νόμους της ζωής, τις μαργιολιές της θάλασσας, που σε τραβάει βαθιά στον κόρφο της, εσύ γλυκαίνεσαι κι’ ακολουθείς. Έτσι δρα, έτσι θριαμβεύει, έτσι σε αποτελειώνει.

Τον βλέπει πάλι ξανά, άγρια νύχτα, αχάραχτα να χειρονομεί, να φωνασκεί και να χτυπιέται, πέρα δώθε. Άγριο κύμα κι’ αυτός, τρελό και μανιασμένο. Ανυπόταχτος, ίδιος ως η θάλασσα, η ερωμένη του. Να παίζει, να χάνει το βιος του, μα να κρατάει με τα δόντια, να μην της παραδίνει την ψυχή του. Να κρατάει τη ζωή του, ακέρια, αλώβητη, για να αρχίσει πάλι, ξανά και ξανά, το παιχνίδι της ζωής, που είναι αχώριστο με το παιχνίδι του θανάτου.

Πήγε στο σπίτι του άλλαξε τα ρούχα του, φόρεσε χοντρά ζεστά, έριξε στην πλάτη του την γιορτινή μπατανία. Είναι εδώ πάλι, όπως ο καμένος που αντικρίζει όχι με δέος, αλλά με μίσος την ύπουλη, την άχαρη φωτιά. Άχαρη φωτιά κι’ η θάλασσα, πόσα σπίτια έχει κάψει; Μ’ αυτό το σαπιοκάραβο, πάντρεψε δυο αδελφές, απόκτησε φαμίλια, τέσσερα παιδιά, τα δυο κορίτσι κι’ ένα όνομα σεβαστό. Πριν είχε χάσει άλλα δυο γερά σκαριά, μα σαν διδάχθηκε τις τρικλοποδιές της, δυνάμωσε το μέσα του, πείσμωσε, δεν θα με νικήσεις θάλασσα, είπε και το έκανε πράξη. Τέτοια χειμωνιάτικη νύχτα, πήγε πάλι να τον αποτελειώσει, δίχως να το πετύχει η μαργιόλα. Συνταξιούχος, δεν άραξε με τους απόμαχους της δουλειάς. Άμα πεθάνω στη στεριά, κάηκα, έτσι έλεγε. Εδώ είμαι ζωή και θάλασσα κι’ αρμύρα. Εδώ είμαι θάλασσα κι’ αγριεμένο κύμα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

Καλημέρα.

Όταν μετά τον κόπο της ημέρας και της νύχτας, ενδεχομένως, βαραίνουν τα δίχτυα σου, μη τα νομίσεις, πως γεμάτα ψάρια είναι, τάχα. Κάποιες φορές, βαραίνουν τα χέρια σου από την κούραση και συ νομίζεις πως τα δίχτυα είναι ασήκωτα από την καλή ψαριά.

Επιλήσμων παλαιόθεν
αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

ΣΤΟΥΣ ΙΡΙΔΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΤΟΞΟΥ

Ψάχνω γυρεύω αναζητώ
λέξεις αλεξικέραυνες
ταμπούρι αγνάντι καραούλι
σε διασταυρούμενα πυρά
τα όχι τα θέλω και τα μη σου
φενάκη χθες τώρα πάλι.

Σπάζοντας την κλεψύδρα
ακινητώ ή καταργώ το χρόνο
σπάζοντας το θερμόμετρο
τον πυρετό τον πόνο
αμετανόητες αμαρτίες
ανεπίδεκτες διδαχές
εναλλασσόμενες ήττες.

Ακροπατώντας ναρκοπέδια
κίβδηλων προσμονών
θα συναντηθούμε πάλι
λέω, λες και το πιστεύω.

Εκεί, στους ιριδισμούς του τόξου
Αχ, αυτά τα μάτια σου.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Με την αυγή το δρόμο πήρες
πάνω απ’ τη γη στον ουρανό
τα ανθισμένα ρόδα λύρες
σου ραίνουν για τον πηγαιμό.
Πρόσεχε κάποιες αυλητρίδες
μαυλίζουνε με δόλιο σκοπό
τους στόχους σου και τις ελπίδες
να σου τις κάνουν κουρνιαχτό.
Κι’ αν δεν καούνε τα φτερά σου
στις μαύρες φλόγες που περνάς
ταξίδεψε τα όνειρά σου
στο τέρμα της αποκοτιάς.
Τι κι’ αν αργήσεις στην Ιθάκη
θα σε προσμένει θα είναι εκεί
άδειο ποτήρι από τη μάχη
αν δει μαζί σου θα χαρεί.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

Καράφλιασα, μ’ αυτά που άκουσα. Καλοκαίρι είναι, καλό είναι να αερίζεται το μυαλό.
Κόντευε μεσημέρι, βλέπω το γείτονα μαχμουρλή, αγουροξυπνημένο.
 - Πως έτσι σηκώθηκες τόσο αργά;
 - Κοιμήθηκα αργά.
  -  Έβλεπες κανένα ματς;
-  Όχι, Διάβαζα.
Περίεργο, αυτός είναι χειρότερος από μένα, μόνο τους τίτλους εφημερίδων διαβάζει  και αυτό τυχαία, σπάνια.
Παθαίνω το πρώτο σοκ. Ύστερα αναρωτήθηκα, λες;
- Τι διάβαζες;
-  Τάβλι.
Εκεί ήταν που έχασα τα μαλλιά μου. Έπαθα το δεύτερο σοκ. Αλλά, από την άλλη, ο άνθρωπος με αποστόμωσε. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μη χαλάσει τα μάτια του, άσε που μπορεί να τσαλακώσει και καμιά σελίδα, ο ανήξερος.
Εντάξει, το πολύ - πολύ, να πάει αδιάβαστος.

 Ε, και τι έγινε;

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Πανέμορφη η σελήνη
και πως γουστάρω
το φλοίσβο σου ακούγοντας
να κλέψω το όνειρο
μέσα του να φουντάρω.


Επιλήσμων  παλαιόθεν
αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Σαν θα φύγεις
μη νοιάζεσαι
κανένα ηλιοβασίλεμα
δεν θα σε θυμάται.

Εκτός και αν είχες
Φυλακίσει
το Ουράνιο Τόξο.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

Τα εφτά πέπλα της αυγής
 θα ξετυλίξω ένα – ένα,
ώσπου να βρω την αλήθεια
του κορμιού σου, γυμνή.
Θα σε λούσω με  λεμονανθούς
και με αυτούς θα μεθύσουμε.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

                                
                   Πέρδικα πρωινή της πέτρας
                    Πίνει στο ποτάμι
                    Πετάει
                    Πέντε περάσματα
                    Πέντε πληγές
                    Πέντε παγίδες.

                  - Πες μου που πας;
                                                                    
                  - Στις πέντε πηγές.
                                                    
                Επιλήσμων  παλαιόθεν
                αντιγραφέας εξ ιδίων


                Κοσμάς Ηλιάδης

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017


ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Όταν εφόσον και εάν
τραφούν με καλαμπόκι
τα λιοντάρια
και οι λύκοι
αμέριμνοι
θα βόσκουνε
σε καταπράσινα λιβάδια
τότε μπορεί
όταν εφόσον και εάν
να αλλάξουν ρότα
οι βρυχηθμοί της ιστορίας.


Τότε μπορεί να πουν οι ειδικοί
οι κανακεμένοι με τα χάδια της:


«Ήταν πολύ χειρότερα παλιά
πενήντα πέντε και μισό
εκατομμύρια νεκροί
πώς να συγκριθούν
με τους ελάχιστους
τους κάπου δέκα χιλιάδες
αυτόχειρες;


Μπορεί η κάμηλος
να εισέλθει στους ουρανούς
και τι μας κόφτει;


Εδώ είμαστε εμείς
αυτός ο κόσμος
είναι δικός μας.»


Επιλήσμων  παλαιόθεν
αντιγραφέας εξ ιδίων
Κοσμάς Ηλιάδης

Κυριακή 25 Ιουνίου 2017


ΠΛΑΣΜΑΤΑ

Πίναμε το φραπεδάκι μας Κυριακή απόγευμα, θαυμάζοντας διερχόμενα πλάσματα στην παραλία.

-Έχω ένα πλάσμα κάτσε καλά, μου λέει. Έλα να τα πούμε, να τη δεις, να πιούμε και καμιά μπύρα.

Μπράβο τον γκαντέμη και εμείς στην ξηρασία, σκέφτηκα. Τετάρτη απόγευμα καταφτάνω στο εργένικο διαμέρισμά του. Αυτός στο σαλόνι αραχτός, έβλεπε τηλεόραση, έτρωγε κάτι σνακ και έπινε την τρίτη μπύρα του.

. --Που είναι το πλάσμα ρε;

 - Καλά ρε δεν τη βλέπεις; Σαράντα δύο ιντσών κούκλα, κάθισε. Εγώ πάω στο ψυγείο να σου φέρω μπύρα, είπε.

Άφησα τα γλυκά στο τραπεζάκι.

 – Αντε γεια, πάω στη δική μου αρρώστια, στο Facebook. Εκεί να δεις πλάσματα!

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017


Μην πίνεις
όλο το ντελβέ.

Στο κατακάθι
της πίκρας
ενεδρεύει
κάποια ελπίδα.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Το αίσθημα που ξέρουν όλοι ως έμπνευση είναι η ενεργοποίηση του δεσμού μας με το Σκοπό.
Κ.Καστανέντα

Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017


Στης απουσίας τον καιρό
πολλά ντουφέκια ρίχνουν
τα τραύματα ένα σωρό
οι μώλωπες το δείχνουν.


Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων
           
Κοσμάς Ηλιάδης




Στης απουσίας τον καιρό
πολλά ντουφέκια ρίχνουν
τα τραύματα ένα σωρό
οι μώλωπες το δείχνουν.


Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων
           
Κοσμάς Ηλιάδης



Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

Φως
πολύ φως
να έχετε
στις καρδιές
στο μυαλό
στις ψυχές.

Ελάτε στο φως
να αστράψουνε τα πρόσωπα
χαμόγελα πλατιά
να χαραχτούν στα χείλη. 

Περαστικοί
διαβάτες
του ονείρου
ονειροβάτες.

Αφήστε τη μαυρίλα
αφήστε τα σκοτάδια
στην ορφάνια τους.


Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

Τον καιρό που κατεβάζανε ο Μανώλης Γλέζος μαζί με τον Λάκη Σάντα την χιτλερική σβάστικα από την Ακρόπολη, στη θέση της υψώνανε τη γαλανόλευκη, τα φασιστάρια της εποχής εκείνης, εγκληματούσαν κατά της πατρίδας. Παρέδωσαν τους φυλακισμένους κομουνιστές της Ακροναυπλίας στους κατακτητές. Έτσι έγινε το μακελιό των διακοσίων εκτελεσμένων της Καισαριανής. Ναι, δεν το αρνούμαι, έχει ρίζες δυνατές ο φασισμός στη χώρα. Δεν το αρνούμαι, πολλοί κομουνιστές δώσανε τη ζωή τους για την πατρίδα. Να πάμε στα τωρινά; Πάλι τον ίδιο μήνα, το Μάϊο, ήταν η επέτειος της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο φασισμός καλά κρατεί στη χώρα, έχει δολοφόνους, πολλούς.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων
           

Κοσμάς Ηλιάδης 

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

ΤΣΙΓΕΡΟΣΑΡΜΑΔΕΣ


Έκθετη στον άνεμο του έρωτα
έτοιμη να πέσει στο κρεβάτι
- Τι θέλεις τσιγέρι μουυυυυυυυυυυυυυυυυ;
- Τσιγεοιροσαρμάαααααααδεεεεεεεες΄!
- Ας στο διάολο …. Πάλι στην κουζίνα… είπε, κι’ έριξε ένα ρούχο επάνω της.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Και να θυμάσαι
Λουσμένη άνοιξη
Έχεις σπουδαία χρώματα
Πράσινο γαλάζιο
Το κόκκινο της φωτιάς.

Αν φύγεις
Χαλάει η ζωγραφιά του κόσμου.
Φεύγουν τα όμορφα
Τα γεμάτα χυμούς
Μένουν τα σκοτεινά
Του μαύρου και του γκρίζου.
                
Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων
                           
Κοσμάς Ηλιάδης



Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

Ποια θάλασσα
να αντιπαλέψει
το βάθος των ματιών σου;

Ποια αυγουστιάτικα φεγγάρια
τρελαίνονται στη μουσική σου;

Τιρκουάζ
και χάνομαι
στο πέλαγος
ο ευτυχής.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Κυριακή 21 Μαΐου 2017


Μεσήλικας Κρητικός
κατασκευάζει και πουλάει
πουλιά από πηλό.

Καταφτάνει ο π.π.π.
πρώτος περίεργος πελάτης.

-          Τι  πλεις; (Τι πουλάς;)
-          Πλω πλι. (πουλώ πουλί.)
-          Δεν πλεις πλι (δεν πουλάς πουλί)
πλεις  πλο. (πουλάς πηλό.)
-          Δεν πλω πλο (δεν πουλάω πηλό)
πλω πλι πο  πλο. (πουλάω πουλί από πηλό.)
                                


Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας ομοίως
από <<ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ>>


Κοσμάς Ηλιάδης 

Τρίτη 16 Μαΐου 2017


Μην πίνεις
όλο το ντελβέ.

Στο κατακάθι
της πίκρας
ενεδρεύει
κάποια ελπίδα.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Τρίτη 9 Μαΐου 2017

 Ξοδευεις και ξοδεύεσαι, Αφροδίτη. Δεν ξέρω, ποιοι θεοί σε αθωώνουν. Ξέρω, πως η ομορφιά σου τα επιτρέπει.


Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

ΠΑΡΕ – ΔΩΣΕ

Ήταν αγανακτισμένος, με φορτία πολλών μποφόρ. Είχε δανείσει στον εξάδελφο του ένα σημαντικό ποσό. Τον είχε στη δούλεψη του. Έπαιρνε το μισθό του κανονικά, στην κτηνοτροφική μονάδα που εργαζόταν, αλλά το χρέος του, αντί να μειώνεται, αυξανόταν. Nα μια μπροστάντζα να πληρώσει την κάρτα, να για το νοίκι, το ρεύμα, πάντα αντί να λιγόστευε το χρέος, έπαιρνε την ανηφόρα. Είπε λοιπόν στον φίλο του τον πόνο του:

- Κοίταξε και εγώ είμαι χρεωμένος, προσπαθώ να ισορροπήσω τα πράγματα. Κάποιοι όμως σου δίνουν δέκα, προσπαθούν να σε πείσουν πως σου έδωσαν εκατόν δέκα. Το λένε με τέτοια πειστικότητα, που στο τέλος μπορεί και οι ίδιοι να το πιστεύουν. Άρα, είσαι υποχρεωμένος για εκατόν δέκα. Κάποιοι είναι από το χωριό του πάρε, κάποιοι άλλοι σαν κι εμένα είναι από το χωριό του δώσε. Ο ακροατής αντέδρασε λέγοντας:
- Κοίταξε φίλε, εγώ είμαι από το χωριό του πάρε – δώσε.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ Νο2

Υπάρχει και άλλος τρόπος, να μη σε φάει το μαύρο σκοτάδι της αφάνειας. Κλέβεις ένα ωραίο φιλέτο, από πού δεν θα σου πω εγώ. Κάνε και συ κάτι, ψάξε. Εσύ, το παραλλάζεις, το περιποιείσαι, του βάζεις αλατάκι, λεμόνι, σάλτσα, ναι η σάλτσα είναι απαραίτητη. Βάζεις φαρδιά πλατιά την υπογραφή σου. Θα έχεις κάποια ψιλοαγωνία, εννοείται. Να διαλέξεις  ο δημιουργός να είναι πεθαμένος, ξένος το προτιμότερο, να μην υπάρχουν κληρονόμοι, ή αν υπάρχουν, να μην ενδιαφέρονται τόσο φανατικά για το πνευματικό κληροδότημα, αλλά μόνο για το υλικό. Μην ξεχνά πως ο Μ. Χατζηδάκης είπε: «Οι σπουδαίοι καλλιτέχνες κλέβουν, οι άλλοι απλώς αντιγράφουν.» Για να στεριώσω το κουράγιο σου, παραθέτω την εύστοχη παρατήρησή του. «Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.»

Τι να σου ευχηθώ; Να δρέπεις τους καρπούς της  επιτυχίας σου.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Άκριτοι κριτές
που θα σε κρίνουν
στην υγειά της τέχνης
τι να πίνουν;

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

Κ Α Ρ Δ Ι Α Κ Α Ι Β Ε Λ Ο Σ

Α

ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΑΤΡΩΤΗ

Ζήτησε από τον Ήφαιστο
πανοπλία άτρωτη,
αδιαπέραστη,
μαγική.
Ήθελε
φορώντας την
να ταξιδεύει στις φλόγες
να αιωρείται στα κύματα
να κοιμάται στους πάγους
να χαϊδεύει τα σύννεφα.
- Στο σημείο μηδέν της καρδιάς,
θα σου φτιάξω μια μικρή οπή.
Για να αναπνέει, του είπε.

Β

ΤΟ ΒΕΛΟΣ

Ταξίδεψε στις φλόγες
αιωρήθηκε στα κύματα
κοιμήθηκε στους πάγους
χάιδεψε τα σύννεφα
μ’ έναν πόνο συνέχεια
στο σημείο μηδέν
στο μέρος της καρδιάς
εκεί το αδίστακτο
βέλος
εκεί το αίμα
υγρό
ζέον ως ύδωρ
αν το ξερίζωνε
αμέσως πέθαινε
αφήνοντάς το έτσι
πόσο μπορούσε
τάχα
να κρατήσει
συνέχεια πονούσε.

Γ

ΝΟΣΤΙΜΟ ΘΑΛΠΟΣ

Καρφώθηκε στο στέρνο του
Φώλιασε στην πληγή του
Βέλος που σάρκα τυραννά
Και πόνους επωάζει
Ζεστάθηκε με τη ροή
Δέντρο κι’ άπλωσε ρίζες
«Εδώ θα κατοικήσω» είπε!
Το αίμα κρούστα πάγωσε
Το βέλος μόνο του ακινητούσε.
Δε γνώριζε πόσο καιρό κρατούν
Η ζέστα της πληγής
και της καρδιάς οι χτύποι.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

ΑΥΡΙΟ

Άνοιξε τα χέρια
χαρά εσύ
θα σ’ αγκαλιάσει.

Στο βάθος δυο εγγονάκια
μπορεί και δίδυμα
τρέχανε προς το μέρος  της.

Κι’ ύστερα λες και ξαναλές
έτσι ανθίζουν οι καρδιές.

 Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

ΚΑΙΡΟΣ

-Καιρός πια να αλλάξεις καιρό.
-Φεύγοντας τι θέλεις να πάρω;
-Τις ρυτίδες μου
χαράζουν αυλάκια
στο μέτωπο
σαν λείπεις!

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Δεν έχω εμπόρευμα να σας πουλήσω
Κάντε μου like για να ζήσω.
Καλά με τα like το τι γίνεται
Δεν γράφεται δεν λέγεται
Αλλού πέφτουν σαν στραγάλια
Αλλού τα ζώα μου αργά αγάλια
Μάλλον είναι θέμα φιλίας
Δηλαδή δημοφιλίας
Θέμα αναγνωρισιμότητας
Άλλο να είσαι Real ή ΠΑΟΚ
Άλλο Κιλκισιακός ή Σπίθα Κορομηλιάς
Όλα είναι δίκαια σ’ αυτή τη χώρα
και στο φαίης και   παντού
Το δικό σου το χρυσάφι
Κρυμμένο είναι στη λάσπη
Επιφανών η λάσπη
Γυαλίζει και αστράφτει
Αρχή φόρμας

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Έκλεψα ένα κομμάτι ουρανό
το ξέπλενα στη θάλασσα
να έχω κάτι από τα μάτια σου
βάλσαμο θυμητάρι φυλαχτό. 

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017


ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΕΡΑ

Την ερημία των πόλεων αναλίσκω
τη μοναξιά του πλήθους ανιχνεύω
την ταραχή  των μηχανών αφουγκράζομαι
την ευπραξία  των εκτελέσεών μου απεργάζομαι
τους επιτήδειους που διαμοιράζουν
τα ιμάτιά μου εποπτεύω.

Γνωρίζουν τι πράττουν.

Παρελθέτω – παρελθέτω
και τούτη η μέρα
ακούραστα επαναλαμβανόμενη
στρυφνή, ανέραστη γεροντοκόρη.

Ρινίσματα εικαζόμενης ευτυχίας
περίτεχνα φυλακισμένα
σε άδειο κάδρο πολυτελείας.
Περιέχων και περιεχόμενο.

Πέτρα δε ρίχνω
μην πέσει επάνω μου
μα και να πάω που, δεν έχω,
μηδέ για την Ιθάκη μου τραγούδια.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017


ΖΑΡΙΑ

 Παίξαν τη ζωή μου ζάρια
στα παζάρια
Προύχοντες, γενναίοι Πολιτσμάνοι
και ρουφιάνοι
Κλώτσαγε, έφτυνε το ανθρωπομάνι
μάνι-μάνι
Άφριζε έσπρωχνε το σκυλολόι
τέτοιο σοι
Ποιος να ρίξει πρώτος πέτρα
μέτρα - μέτρα

Άρνησης παλικαριάς  οργή  εφάνη;
Δεν εφάνη!  

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Πανέμορφη η σελήνη
και πως γουστάρω
το φλοίσβο σου ακούγοντας
να κλέψω το όνειρο
μέσα του να φουντάρω.


Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Πέρα από κάθε κατακτημένη γνώση, μπορεί κάποιοι να διψούν για περιπέτειες, για εμπειρίες, για μόρφωση. Τα λάθη πάντοτε καραδοκούν, κάποιες φορές, απαιτούν άμεση εξόφληση, τοις μετρητοίς. Κάποιες άλλες φορές, σε περιμένουν, σαν τοκογλύφοι. Ενώ τα όνειρα, ποτέ δεν θα τα δεις να σε προϋπαντήσουν σε στάση προσοχής, τουναντίον, δεν θα τα δεις ποτέ. Τα ανήσυχα πνεύματα, μαζί με όλα τα άλλα, έχουν μεγάλο πρόβλημα, με το πλήθος, με τους πολλούς, με τη μάζα. Στους αρουραίους οφείλουν να αποδείξουν πως είναι άνθρωποι κι όχι ελέφαντες. Στην προσπάθειά τους, να τους πείσουν, ψάχνουν για κώδικα επικοινωνίας, για γλώσσα.
Κάποιοι άλλοι πάλι, είναι της πίκρας των σαλών, των απροσάρμοστων, των καταραμένων. Των αφελών, που δεν παραδέχονται, την ήττα τους. Αγύριστα κεφάλια, τρέχουν βιαστικά, να προλάβουν, θαρρείς το θάνατό τους. Με το κεφάλι μπροστά, να πολιορκούν το ντουβάρι, προσδοκώντας να ανοίξουν πέρασμα. Ματώνουν και συνεχίζουν. Κυνηγοί του ακατόρθωτου, του άπιαστου, του ανύπαρκτου, εραστές της ουτοπίας.

Επιλήσμων παλαιόθεν
Και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

                 ΣΑΝ ΨΕΜΑ

Το ημερολόγιο των τσιγγάνων, παλιά είχε μόνο έντεκα μήνες. Μετρούσαν ή λέγανε, Μάρτης,  Μάης, παραλείποντας – διαγράφοντας τον ενδιάμεσο μήνα, τον Απρίλη. Είχαν κάποια πικρά και θλιβερά προηγούμενα μαζί του.
         
Παλιότερα οι τσιγγάνοι ήσαν περιφερόμενες νομάδες, από περιοχή σε περιοχή, από χωριό σε χωριό. Μετέρχονταν διάφορα επαγγέλματα, του γανωτή, του καλαθοπλέκτη, του ψευτογιατρού, του εμπόρου, του αρκουδιάρη, οι γυναίκες πουλούσαν καλάθια, διαβάζανε (τάχα) τη μοίρα κάθε γυναίκας, παντρεμένης ή ανύπαντρης,  ρίχνανε χαρτιά, ζητιάνευαν ή κλέβανε. Μεγάλες οικογένειες, με πολλά παιδιά, αμείβονταν ελάχιστα, πολλές φορές σε είδος, σιτάρι, τυρί, κλπ. Στήνανε σκηνές, ταξιδεύανε με, κάρα, είχανε άλογα, καμιά κατσίκα ή  άλλα ζωντανά. Το χειμώνα μένανε κάπου σταθερά. Τα άλογά τους λιπόσαρκα και κακοζωισμένα, όλο το χειμώνα, μόλις βγαίνανε τον Απρίλη να φάνε πράσινο  χορτάρι, τα έπιανε τσίρλα (κόψιμο) και ψοφούσαν. Για να ξεχνάνε το δυσάρεστο γεγονός, διέγραψαν το μήνα από το χρονολόγιο τους, σαν να μην υπήρχε ο  Απρίλης, σαν να μην χάνανε τα ζώα τους.

Σήμερα τα πράγματα αλλάξανε, έχουνε πολλά άλογα και οι τσιγγάνοι, δέκα – δεκαπέντε, κλεισμένα στο καπό του ντάτσουν. Δεν παθαίνουν κόψιμο από το χορτάρι του Απρίλη, αλλά πολλές φορές μένουν από καύσιμα, και τα δικά τους και τα δικά μας αυτοκίνητα, λόγω έλλειψης ρευστών χρημάτων.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ

Ψηλά της πατρίδας τη σημαία ψηλά
Μα δεν είναι το μέρος αυτό η πατρίδα
Μακριά του πολέμου ιαχές μακριά
Τον εχθρό που δεν ξέρω δεν είδα.

Σάλπισε πάλι του πολέμου το θούριο
Να κερδίσεις γοργά και τη μάχη ετούτη
Με ευχή του Θεού και με άνεμο ούριο
Σε προσμένουν χαρές δυνατές και τα πλούτη.

Και στη μάχη αν πεθάνεις θα σου ανήκει
Θα είναι δόξα και τιμή ο θάνατός σου
Της πατρίδας σου η τιμή μα και η νίκη
Τι κι’ αν το σάβανο δεν ήταν δικό σου.

Δυστυχή η ανάγκη σ’ έχει φέρει στην άκρη
να σκοτώνεις πάλι κάποιο άγνωστο φτωχό
Για κανένα σας δεν τρέχει ένα δάκρυ
Του πολέμου σειρήνες, του θανάτου ηχώ.

Πολεμάς για κάποιο φοβερό άγνωστο τέρας
Δεν προσμένουν εσένα και αυτούς τους κακούς
Η καλή σας οικογένεια μητέρα πατέρας;
Τους εμπόρους της ζωής, του θανάτου ακούς.

Λάβαρο ανέμιζε κι’ ας μην είναι δικό σου
Εχθρός η φτώχεια και φταίει ο εχθρός σου
Τραγούδα κι’ ας μην είναι ο σκοπός σου
Ευτυχής, μα το όνειρο δεν υπήρξε δικό σου.

Γέλα Παλιάτσο, μα το γέλιο δεν είναι δικό σου.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Οι παραφυάδες
του Εγωισμού σου
σκάλωσαν
στα ίσως και εάν
στα πιθανόν, μπορεί
στα όχι και στα μη.

Άδειες ψυχές
φουρτούνες θάλασσες.


Εσύ, αλλού αρμενίζεις.

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Κοσμάς Ηλιάδης

Μετά το συμβάν, γύρεψε επιλογές, κουβέντιασε με τον εαυτό του. Ανέτοιμο τον βρήκε, με ανάπηρες δικαιολογίες. Έκτοτε χανόταν. Απουσίαζε διαρκώς, εγκατέλειψε τον εαυτό του. Έπινε συνέχεια. Το έριξε στο ποτό. Έπινε συνέχεια, βάσανα, πίκρες, μπόρες, δάκρυα. Απουσίαζε, έπινε. Μια λειψή ζωή, γεμάτη απουσίες, φορτωμένη γλέντια και αλμυρά ποτά.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης 

ΣΥΜΒΑΣΗ

Υπέγραψε σύμβαση με την τράπεζα, την κυβέρνηση, την τρόικα, τους διεθνείς τοκογλύφους, δεν το εξειδίκευσε. Εκχώρησε την περιουσία του, τη ζωή τη δική του, των παιδιών, των εγγονών του και των μελλοντικά πιθανολογούμενων να γεννηθούν. Στο  θάλαμο μελλοθανάτων, συνάντησε αμέτρητες μυριάδες ομοίους του. Ανήκε σε μια  τεράστια ομάδα. Ένοιωσε περήφανος, με τη σιγουριά πως ήταν κάτω από τα φτερά μιας μεγάλης δύναμης.

 Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Σάββατο 25 Μαρτίου 2017


ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ ΑΛΩΝΙΑ

Στο άρμα των ονείρων σου δεμένος
σαν κάποιας τρέλας, σκλάβος, λογικής
στο δώμα μου πολυταξιδεμένος
διαλέγω δώρα κάποιας περιωπής.

Άπιαστα όνειρα φρούδες ελπίδες
πάνω σε ρόδες άγρια βουνά
θα κλείδωνες τις καταιγίδες
κι’ εμείς σου ψάλαμε το ωσαννά.

Η μέρα κακοτράχαλη με πόνους
βοριάς  φυσάει στ’ άψυχο κερί
παμπάλαιους δυστυχισμένους χρόνους
αντάμα φέρανε οι νέοι οι καιροί.

Πάλι γυρίσαμε πίσω στα ίδια
ο χρόνος είναι κύκλος που γυρνά
παλάτια χτίζαμε στα ροκανίδια
χαρούμενοι πως ήταν στεγανά.

Άδεια τα τραίνα τώρα έχουν φύγει
νύχτα βροχή στον έρημο σταθμό
το λιγοστό κουράγιο μου με πνίγει
κι’ άλλοι αγώνες δίχως λυτρωμό.

Σαπίσανε τα μαρμαρένια αλώνια
μα χάθηκε κι αυτός ο Διγενής
τώρα στο ζόφο βουτηγμένα χρόνια
κι’ ο Λαφαζάνης λάτρης της δραχμής.

Τώρα που τέλειωσε το πανηγύρι
δίνεις σινιάλο για καινούργια αρχή
πες μου ποιας στείρας μέλισσας τη γύρι
να την αρμέξουμε σαν προσευχή.

Τυχάρπαστοι σωστοί και τυμβωρύχοι
σε σφάξανε σε κλαίνε γοερά
κι’ είναι τόσο παράταιροι οι ήχοι
σε σφάζουνε ακόμα μια φορά.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017


 ΤΕΤΡΑΓΩΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

- Επί τέλους τι είναι η ποίηση;
Το παιχνίδι των λέξεων.

- Τι είναι οι λέξεις;
Το παιχνίδι των ανθρώπων.

- Τι είναι οι άνθρωποι;
Το παιχνίδι της ζωής.

- Τι είναι η ζωή;
Το παιχνίδι την ποίησης.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Διάπλατα άνοιξες τα καινούργια σου φτερά.
Άδικα. Πέτρωσε ο Ουρανός για σένα, εαυτέ.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εκ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Σημάδεψε ψηλά. Την καρδιά του ονείρου.
Όχι για να το καταστρέψεις ή να το πληγώσεις
μα να το κατεβάσεις εδώ, χαμηλά,
να του δώσεις υπόσταση χειροπιαστή.
Να το κάνεις πραγματικότητα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ

Ως τη θάλασσα
Στις παρυφές του φλοίσβου
Κατηφορίζει
Ο πευκώνας από το βουνό.
Ο Πάνας με τη φόρμιγγα
Γλυκόλαλο αηδόνι λες
Με κρυστάλλινο ύμνο ερωτικό
Καλεί περιπαθής
Την αναδυομένη
Την ασημένια
Αυγουστιάτικη σελήνη
Οι σταγόνες
Κυλούν από τις καμπύλες της
Ασημίζουν την άμμο
Ο Αίολος καιροφυλακτεί
Δεν ανέχεται προσήλυτους
Με περισσή αυθάδεια να αλωνίζουν
Στα κτήματά του τα θαλασσινά
Στους όρμους και στα περιγιάλια
Σφόδρα
Ερωτευμένος και αυτός
Με την ασημόχρυση
Αξιέραστη θεά.
Αρπάζει
Μες τα δάχτυλα τον άσκαυλο
Και με ορμή και με οργή
Αδειάζει
Τα πνευμόνια του εντός του.
Ξάφνου κοσμοταραχή
Και καταποντισμοί
Καράβια θρύψαλα
Και θαλασσοπνιγμοί
Ο μελωδός
Ανηφορίζει άταχτα
Ασθμαίνοντας ελαύνει
Μην τον αρπάξει
Άγριο κύμα
Τον τραγοπόδη εραστή
Τον καταπιεί σε μια χαψιά
Τον βουνίσιο που δεν ξέρει
Τι λάβα είναι η αρμύρα
Και πως «παίζει» σαν θυμώνει.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Κυριακή 12 Μαρτίου 2017

ΑΛΕΞΙΚΕΡΑΥΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

Μην στέλνεις
φλογισμένα φιλιά στον αέρα
σε ερωτεύονται τα σύννεφα
εγώ δεν έχω αλεξικέραυνα όνειρα
ή κρεβάτι ζεστό
στον πάγο της ανυπαρξίας μου
μακριά σου.

 Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

ΓΥΝΑΙΚΑ ( Ι)

Μάτια θάλασσα
Στην ηδονή της γαλήνης
Δοσμένα
Υποβόσκουν υποδόρια
Σπασμοί παροξυσμοί
Σαράντα θάνατοι
Μέσα σε λίγην ώρα.
Μαλλιά δάσος
Πυκνό αδιαπέραστο
Ίσκιος βαθύς και σκούρος
Δροσιστικός
Στη φλόγα του ασβέστη.
Χείλη
Φλοίσβος ακούραστος
Με αηδονολαλιές
Που ως εφάπτονται κι
Αγρίμια ημερεύουν.
Καρδιά απέραντο γαλάζιο
Δάσος παρθένο
Σαν τα μάτια
Της αγάπης
Της καρτερίας
Της υπομονής
Της ευδίας μας.

Γλυκιά μου παπαρούνα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης
Ξαφνιάστηκε η Ελένη. Μετά το κούρεμα.
-          Να σε βάλω ζελέ;
-          Βάλε. Θέλω να αγοράσω ένα μπουκάλι.
-          Με τα μαλλιά που έχεις αυτό θα σε πάει πάνω από πέντε χρόνια.
-          Ωραία. Τότε θα έχουμε αρκετό περίσσευμα.

Ασυνήθιστη η Ελένη, με τέτοιους διαλόγους. Μιλάνε για τράβελ τσεκ, γουίκ εντ, ντράιβ, βολάν, σελέμπριτι, μάστερ πλαν, ριάλιτι σόου,  οφ δι ρέκορντ  και άλλες πολλές, ελληνικότατες λέξεις, με τις οποίες φτιάχνουν ωραιότατες φράσεις.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

ΛΕΞΕΙΣ

Τροχίζοντας
τις λέξεις
ευτυχισμένες
ελάχιστες
στιγμές
ποίηση
κτίζεις.
Όξινο
πικρό
θολό
νερό
τις άλλες.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017


Καλημέρα, καλή εβδομάδα.  

Σε περιμένω για να ρθεις απόψε
μην αρνηθείς είναι μεγάλο κρίμα
πανέμορφα απ’ τον κήπο ρόδα κόψε
σε περιμένω με φιλί και ποίημα

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εκ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

ΠΕΣ ΠΩΣ …

Μακριά από την άλλοτε γαλανή, φουρτουνιασμένη θάλασσα…. Κλείστηκες στο καβούκι σου. Μακριά από τα νερά της αλμύρας. Μπορεί κατά καιρούς να χάιδευε το μάγουλο, υποψία αμυδρής αλμύρας. Έτσι κυλούσε τα λαδωμένα του γρανάζια, αμίλητος, σκληρός ανίκητος, ο χρόνος.

Πες πως ήταν όνειρο, που δεν βρήκε στέρεα γη. Τραγούδι που έχασες τα λόγια του. Έμεινε η μουσική του, αυτοσχεδιάζεις, προσπαθείς, δοκιμάζεις ξανά και ξανά, κοστούμια σε ξένο σώμα.
Σπουργίτη που χτύπησε στο τζάμι σου, άνοιξες μα είχε φύγει. Ανυπεράσπιστο.

Πες πως σκάλωσες, σκόνταψες, έπεσες. Μάτωσες μύτη. Κοιτούσες ψηλά στον ουρανό. Ήταν λάθος βέβαια να χαζεύεις ψηλά, σαλός αλαφροίσκιωτος. Θαύμαζες τα σύννεφα, περπατώντας με λυμένα κορδόνια.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Είκοσι χρόνια λείπεις
στον κουρνιαχτό της λύπης
μαύρη φωτιά με καίει
να σβήσει πια δεν λέει.


Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017


ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΟΚΙΑ

Τα πρωτοτόκια  οι σοφοί
οι ρήσεις τα αποφθέγματα
οι  προεκτάσεις και τα
συμφραζόμενα.

Όσα μιλώ
τα παίρνει ο άνεμος
όσα γράφω
τα θάβει η νύχτα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΠΟΝΟΣ

Έχει την ικανότητα αυτός ο λογοτέχνης – ποιητής, να σε συναρπάζει με τη γραφή του. Με μια σπάνια ευγένεια ήθους γραφής, πραγματεύεται θέματα επώδυνα, με περήφανα κεκρυμμένο πόνο. Τελειώνοντας το διάβασμα, μια πίκρα σου γαργαλάει τον ουρανίσκο. Ψάχνεις κάτι γλυκό, σοκολάτα, καραμέλα, ότι να είναι. Αν δεν τα έχεις πρόχειρα δεν πειράζει, μισή κουταλιά του γλυκού ζάχαρη ή μέλι, κάνουν θαυμάσια τη δουλειά τους.

Για τον Αλέξανδρο Βαναργιώτη ο λόγος, για το βιωματικό του διήγημα «κάλτσες». Γράφει για δύσκολα ζητήματα, για την φτώχεια, για τις φροντίδες να τα βγάλει πέρα η μάνα του, για την αναπόληση, για τον πόνο της απουσίας. Η αγωνίστρια της ζωής μάνα του, όπως οι περισσότερες μάνες, φορτωμένη τη φροντίδα πολυμελούς οικογένειας, να πλύνει, να σιδερώσει, να μαγειρέψει, να σερβίρει, να φροντίσει για την εμφάνιση των παιδιών. Ενώ είναι με τους άλλους επιεικής, με τον ίδιο της τον εαυτό είναι απαιτητική.

 Έχει μια ενδόμυχη αρχοντιά, που δεν της επιτρέπει να εμφανίζεται ατημέλητη, απεριποίητη. Μέρος της φροντίδας της, ένα είδος αδυναμίας είναι τα καλσόν της, πάνω από το γόνατο, που τα στερεώνει με καλτσοδέτα. Στη φούρια της επάνω, της συμβαίνουν μικροατυχήματα. Πάντα σε ακατάλληλη ώρα, λες και με τον τρόπο αυτό, επαληθεύει πανηγυρικά τον νόμο του Μέρφι. Αφού έχει τακτοποιήσει τους πάντες και τα πάντα, ετοιμάζεται να φορέσει το καλσόν της, για να πάει στην εκκλησία, στην αγορά. Καθώς ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός της, ακούγεται ένα α. Η ζημιά έγινε, το καλσόν έσπασε. Γρήγορα η πρακτική θεραπεία, για να περιοριστεί το ατύχημα. Άλλο καλσόν δεν έχει, να πάει να αγοράσει δεν προλαβαίνει, την πιέζει ο χρόνος. Μια σταγόνα όζας για τα νύχια στο προβληματικό σημείο, η καταστραμμένη θηλιά γίνεται κόμπος, εμποδίζοντας την περεταίρω καταστροφή του καλσόν.

Πάει καιρός που η μάνα έφυγε. Κατά την ανακομιδή των οστών της, τα οστά των ποδιών της βρίσκονται μέσα σε ένα σχεδόν ανέγγιχτο από το χρόνο καλσόν, δίχως να ξεχωρίζει κάποιο σημάδι όζας.
Την αποχαιρετίσανε με τη φράση «Καλό ταξίδι».
Καθώς κοίταζε τις μπεζ κάλτσες της, ψιθύρισε: «Έφτασες μητέρα;»

Αμήχανα λόγια. Βαθειά πικρία, πόνος που δεν ξεσπάει, πόνος σκληρός, δάκρυ αναποφάσιστο, να πέσω ή να μείνω.

Στις πόλεις έτσι γίνεται, δεν αφήνουν τους νεκρούς στην ησυχία τους. Στα χωριά, δεν τους ενοχλούν με ανακομιδές.

 Στο χωριό μου, στον ίδιο τάφο της οικογένειας, μπαίνει ο επόμενος νεκρός. Ο μόνος που ενοχλεί τους νεκρούς, είναι ο επόμενος νεκρός: «Ήρθα και εγώ, γινόμαστε όλο και περισσότεροι, κάντε μου μια θέση να βολευτώ μαζί σας». Κάτι τέτοια τους λέει και σμίγει στην παρέα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Καλημέρα. Καλή εβδομάδα. 

Χάνεις, χάνεσαι
στη χοάνη του χρόνου
στο χάος των στιγμών.
Λησμονιέσαι.

Κάθε αυγή
με αστραφτερά σπαθιά
ανοίγει δρόμους
η λησμοσύνη.

Εσύ αργός καημός
Τι να προλάβεις;

 Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ ΟΝΕΙΡΑ 10 (ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗΣ)

Στη χώρα τις δεινοκρατίας, γίνονταν πράματα και θάματα. Να τα πιστεύεις και να μην τα λες, ή να τα λες και να μην τα πιστεύεις. Είχανε κάτι γραφεία, η φανέλα του αγρότου (μοιάζει λάθος, άστο έτσι, δεν πειράζει), η φανέλα του πολίτου, η φανέλα του φοιτήτου, η φανέλα του εντίμου, η φανέλα του επιτίμου, η φανέλα του αποτίμου, η φανέλα του αποδήμου, ή η φανέλα με το νούμερο 10.

Που να θυμάμαι, πάνε αιώνες τώρα, πάντως αν ήτανε το δέκα το καλό, ποιος ξέρει αν είχαν, μπορεί, πιθανόν, κάποιον Χατζηπαναγή. Όλοι βέροι εθνικοί, τόσο εθνικοί, αλλά δεν απόλαυσαν τον καλλιτέχνη της μπάλας, (με το απαγορευτικό της Fifa) να παίζει στην Εθνική. Δυο παιχνίδια έκανε, όλα κι’ όλα, κι’ αυτά σε φιλικούς αγώνες. Ένας από τους πολύ σπουδαίους μάγους του ποδοσφαίρου, ο Νουρέγιεφ των Γηπέδων, ο ζωγράφος του ποδοσφαίρου, ο βιρτουόζος της μπάλας, όπως δίκαια τον αποκαλούσαν. Ήταν η εποχή κατά την οποία στη Θεσσαλονίκη, Αριανοί, Παοκτσήδες και Ηρακληδείς, πήγαιναν αδελφωμένοι στο γήπεδο, για να καμαρώσουν τον μοναδικό άσσο της μπάλας.

Αγωνίστηκε με τη φανέλα του ροπαλοφόρου ημίθεου 281 φορές, πέτυχε 62 γκολ, από τα οποία τα 6 με απευθείας εκτέλεση κόρνερ. Οι μπαλιές που έδινε στους συμπαίκτες του, ήταν έτοιμες για γκολ. Στον τελικό κυπέλλου στις 9-6-1976 με τον Ολυμπιακό, πέτυχε 2 γκολ, ένα στην κανονική διάρκεια του αγώνα, που έληξε 2-2 και το πρώτο της παράτασης, που έληξε 4-4. Έφερε το κύπελλο ο ροπαλοφόρος, στη νύφη του Θερμαϊκού, με το 6-5 στα πέναλτι. Το νικητήριο πέναλτι, το πέτυχε ο Τουμπόγλου. Εκείνη η νύχτα, ήταν μαύρη για τους παίκτες τους Ολυμπιακού, Βασίλη Σιώκο, Λάκη Γκλέζο, αλλά και για όλους τους υπόλοιπους. Σε εκείνο τον αγώνα, βοήθησαν σημαντικά στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, και τα όχι του τερματοφύλακα Φανάρα. Λέγεται ότι πολλές φορές, οι αντίπαλοι παίκτες τον παρακαλούσαν, να μην τους ντριπλάρει δυο και τρεις φορές, απανωτά, διότι ρεζιλεύονταν.

Σε ένα αξέχαστο παιχνίδι, που έγινε στις 30-12-1976, πέτυχε το πρώτο από τα έξι τέρματα, στην εστία του Παναθηναϊκού. Τα υπόλοιπα κατά σειρά τα πέτυχαν οι: Χατζηελευθερίου, Γκέσιος, Καλαμπάκας, Παπαϊωάννου και Βούλγαρης, σκόραραν δηλαδή οι περισσότεροι παίκτες.

Αναφερόμενος σε εκείνο τον αγώνα ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δήλωσε ότι χειροκρότησε το πρώτο γκολ του Χατζηπαναγή. «Δεν μπόρεσα να τον έχω στον Παναθηναϊκό, τον έχω όμως πάντα στην καρδιά μου», δήλωσε, με ασύγκριτη γενναιοδωρία. Ο συμπαίκτης του, ο Ν. Πανταζής, έλεγε ότι στο γήπεδο κατά 99ο/ο έκανε το αντίθετο από ότι πίστευαν οι αντίπαλοι. Μετά άντε να τον πιάσεις. Ακόμα «κατηγορήθηκε» ότι μπορούσε να ντριπλάρει και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο, τόσο δαιμόνιος παίκτης ήταν.

Κλήθηκε από τη μικτή Κόσμου και έπαιξε στις 22-6-1984, κατά της ομάδας «Κόσμος Ν. Υόρκης». Μπήκε στον αγώνα, στη θέση του Κίγκαν με το νούμερο 13, στο 65ο λεπτό. Με τις ντρίπλες του ξεσήκωσε τους 40.000 φιλάθλους (15.000 ομογενείς). Ο αγώνας έληξε με σκορ 3-1, με νικήτρια τη Μικτή Κόσμου, στις τάξεις της οποίας έπαιζαν εκείνη την ημέρα, οι Μπεκεμπάουερ, Κίγκαν, Κέμπες, Κρολ, Σίλτον, Σάντσες, Μάγκατ και Θωμάς Μαύρος.

Σε ψηφοφορία που διοργάνωσε η Ε.Π.Ο. για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή της πεντηκονταετίας, αναδείχτηκε με μεγάλη διαφορά, πρώτος ο Χατζηπαναγής. Έλαβαν θετικές ψήφους: Χατζηπαναγής 1ος 4.104, Δομάζος 2ος 1.982, Παπαιωάννου 3ος 817, Δεληκάρης 4ος 526, την πεντάδα έκλεισε ο Γιώργος Κούδας με 486 ψήφους.

Αν… Αν έπαιζε σε μεγάλη ομάδα του κέντρου, ποια θα ήταν η θέση του, η τύχη του; Αν… Αν έπαιζε σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης, ποια θα ήταν η καταξίωση του; Του Ηρακλή και της χώρας στον αθλητικό τομέα; Μήπως δίπλα σε μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, θα είχε μια εξέχουσα θέση και το δικό του;

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Όταν θέλεις κάτι όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις. (Κοέλιο – Ο Αλχημιστής – εκδόσεις Λιβάνη 1996.)

Τι να πεις; Είναι δόγμα, μαθηματικός νόμος, το είπε, ο θεός παρά κάτι.
Αλλά όμως, μεγαλύτερη μπαρούφα από αυτήν δεν υπάρχει.

Είναι απάτη κατ’ αρχήν, γιατί είναι διατυπωμένη σαν ακατάρριπτο δόγμα, κάτι σαν θρησκευτική αλήθεια, θεόθεν πορευόμενη, ή κάτι αναντίρρητο, σαν Ευκλείδειο θεώρημα.

Ενώ γνωρίζουμε τη φάρσα, που κατοικεί στη φράση, αντί να την αποκαλύψουμε, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Χτίζουμε θρόνο για αυτήν, την προσκυνάμε. Την γράφουμε, την αντιγράφουμε, την αναμασάμε, την κλέβουμε. Ελπίζοντας πως κλέβοντάς την, μπορεί να κλέψουμε και ένα κομμάτι, από την δόξα που την συνοδεύει. Κοέλιο βλέπεις.

Πες αυτήν την πανάκεια, ως λυτήριο επώδυνων προβλημάτων, που βιώνει ο άνθρωπος σε τούτη τη γη. Επανάλαβέ την, σε κάποιο παλληκάρι εκ γενετής τυφλό, στον εξωσμένο, στον άστεγο, στον άνεργο, στον άπορο.

Μπορεί να είναι ύποπτη η φράση και για κάποιους άλλους λόγους. Την ευλογούν κυβερνήσεις, ιερατεία, καπιταλιστικές οργανώσεις.

Έκανε μια παράλειψη ο παρά κάτι θεός, δεν έθεσε στη φράση την ιδιότητα της ευχής ή της πιθανότητας. Μακάρι, μπορεί, ίσως. Τότε η φράση θα είχε κάποια δυνητική πιθανότητα πραγμάτωσης ή κάποια παραμυθητική γοητεία. 

Όλα αυτά ανάγονται στη σφαίρα της υποκειμενικότητας, της επί μέρους ή καθόλου αλήθειας. Τόσο η τρανταχτή φράση του μεγάλου συγγραφέα, όσο και τα δικά μου γραφόμενα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης