Άκριτοι κριτές

που θα σε κρίνουν

στην υγειά της τέχνης

τι να πίνουν;

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Κ Α Ρ Δ Ι Α Κ Α Ι Β Ε Λ Ο Σ

Α

ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΑΤΡΩΤΗ

Ζήτησε από τον Ήφαιστο
πανοπλία άτρωτη,
αδιαπέραστη,
μαγική.
Ήθελε
φορώντας την
να ταξιδεύει στις φλόγες
να αιωρείται στα κύματα
να κοιμάται στους πάγους
να χαϊδεύει τα σύννεφα.
- Στο σημείο μηδέν της καρδιάς,
θα σου φτιάξω μια μικρή οπή.
Για να αναπνέει, του είπε.

Β

ΤΟ ΒΕΛΟΣ

Ταξίδεψε στις φλόγες
αιωρήθηκε στα κύματα
κοιμήθηκε στους πάγους
χάιδεψε τα σύννεφα
μ’ έναν πόνο συνέχεια
στο σημείο μηδέν
στο μέρος της καρδιάς
εκεί το αδίστακτο
βέλος
εκεί το αίμα
υγρό
ζέον ως ύδωρ
αν το ξερίζωνε
αμέσως πέθαινε
αφήνοντάς το έτσι
πόσο μπορούσε
τάχα
να κρατήσει
συνέχεια πονούσε.

Γ

ΝΟΣΤΙΜΟ ΘΑΛΠΟΣ

Καρφώθηκε στο στέρνο του
Φώλιασε στην πληγή του
Βέλος που σάρκα τυραννά
Και πόνους επωάζει
Ζεστάθηκε με τη ροή
Δέντρο κι’ άπλωσε ρίζες
«Εδώ θα κατοικήσω» είπε!

Το αίμα κρούστα πάγωσε
Το βέλος μόνο του ακινητούσε.
Δε γνώριζε πόσο καιρό κρατούν
Η ζέστα της πληγής
και της καρδιάς οι χτύποι.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΑΥΡΙΟ

Άνοιξε τα χέρια

χαρά εσύ

θα σ’ αγκαλιάσει.

Στο βάθος δυο εγγονάκια

μπορεί και δίδυμα

τρέχανε προς το μέρος  της.

Κι’ ύστερα λες και ξαναλές

έτσι ανθίζουν οι καρδιές.

 Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΚΑΙΡΟΣ

-Καιρός πια να αλλάξεις καιρό.
-Φεύγοντας τι θέλεις να πάρω;
-Τις ρυτίδες μου
χαράζουν αυλάκια
στο μέτωπο
σαν λείπεις!

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Δεν έχω εμπόρευμα να σας πουλήσω
Κάντε μου like για να ζήσω.

Καλά με τα like το τι γίνεται
Δεν γράφεται δεν λέγεται

Αλλού πέφτουν σαν στραγάλια
Αλλού τα ζώα μου αργά αγάλια

Μάλλον είναι θέμα φιλίας
Δηλαδή δημοφιλίας

Θέμα αναγνωρισιμότητας

Άλλο να είσαι Real ή ΠΑΟΚ
Άλλο Κιλκισιακός ή Σπίθα Κορομηλιάς

Όλα είναι δίκαια σ’ αυτή τη χώρα
και στο φαίης και   παντού

Το δικό σου το χρυσάφι
Κρυμμένο είναι στη λάσπη
Επιφανών η λάσπη
Γυαλίζει και αστράφτει

Αρχή φόρμας

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Έκλεψα ένα κομμάτι ουρανό

το ξέπλενα στη θάλασσα

να έχω κάτι από τα μάτια σου

βάλσαμο θυμητάρι φυλαχτό. 

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΠΑΡΕΛΘΕΤΩ ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ Η ΜΕΡΑ

Την ερημία των πόλεων αναλίσκω

τη μοναξιά του πλήθους ανιχνεύω

την ταραχή  των μηχανών αφουγκράζομαι

την ευπραξία  των εκτελέσεών μου απεργάζομαι

τους επιτήδειους που διαμοιράζουν

τα ιμάτιά μου εποπτεύω.

Γνωρίζουν τι πράττουν.

Παρελθέτω – παρελθέτω

και τούτη η μέρα

ακούραστα επαναλαμβανόμενη

στρυφνή, ανέραστη γεροντοκόρη.

Ρινίσματα εικαζόμενης ευτυχίας

περίτεχνα φυλακισμένα

σε άδειο κάδρο πολυτελείας.

Περιέχων και περιεχόμενο.

Πέτρα δε ρίχνω

μην πέσει επάνω μου

μα και να πάω που, δεν έχω,

μηδέ για την Ιθάκη μου τραγούδια.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΖΑΡΙΑ

 Παίξαν τη ζωή μου ζάρια

στα παζάρια

Προύχοντες, γενναίοι Πολιτσμάνοι

και ρουφιάνοι

Κλώτσαγε, έφτυνε το ανθρωπομάνι

μάνι-μάνι

Άφριζε έσπρωχνε το σκυλολόι

τέτοιο σοι

Ποιος να ρίξει πρώτος πέτρα

μέτρα - μέτρα

Άρνησης παλικαριάς  οργή  εφάνη;

Δεν εφάνη!  

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Πανέμορφη η σελήνη
και πως γουστάρω
το φλοίσβο σου ακούγοντας
να κλέψω το όνειρο
μέσα του να φουντάρω.

Επιλήσμων  παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Πέρα από κάθε κατακτημένη γνώση, μπορεί κάποιοι να διψούν για περιπέτειες, για εμπειρίες, για μόρφωση. Τα λάθη πάντοτε καραδοκούν, κάποιες φορές, απαιτούν άμεση εξόφληση, τοις μετρητοίς. Κάποιες άλλες φορές, σε περιμένουν, σαν τοκογλύφοι. Ενώ τα όνειρα, ποτέ δεν θα τα δεις να σε προϋπαντήσουν σε στάση προσοχής, τουναντίον, δεν θα τα δεις ποτέ. Τα ανήσυχα πνεύματα, μαζί με όλα τα άλλα, έχουν μεγάλο πρόβλημα, με το πλήθος, με τους πολλούς, με τη μάζα. Στους αρουραίους οφείλουν να αποδείξουν πως είναι άνθρωποι κι όχι ελέφαντες. Στην προσπάθειά τους, να τους πείσουν, ψάχνουν για κώδικα επικοινωνίας, για γλώσσα.

Κάποιοι άλλοι πάλι, είναι της πίκρας των σαλών, των απροσάρμοστων, των καταραμένων. Των αφελών, που δεν παραδέχονται, την ήττα τους. Αγύριστα κεφάλια, τρέχουν βιαστικά, να προλάβουν, θαρρείς το θάνατό τους. Με το κεφάλι μπροστά, να πολιορκούν το ντουβάρι, προσδοκώντας να ανοίξουν πέρασμα. Ματώνουν και συνεχίζουν. Κυνηγοί του ακατόρθωτου, του άπιαστου, του ανύπαρκτου, εραστές της ουτοπίας.

Επιλήσμων παλαιόθεν

Και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

                 ΣΑΝ ΨΕΜΑ

Το ημερολόγιο των τσιγγάνων, παλιά είχε μόνο έντεκα μήνες. Μετρούσαν ή λέγανε, Μάρτης,  Μάης, παραλείποντας – διαγράφοντας τον ενδιάμεσο μήνα, τον Απρίλη. Είχαν κάποια πικρά και θλιβερά προηγούμενα μαζί του.

         

Παλιότερα οι τσιγγάνοι ήσαν περιφερόμενες νομάδες, από περιοχή σε περιοχή, από χωριό σε χωριό. Μετέρχονταν διάφορα επαγγέλματα, του γανωτή, του καλαθοπλέκτη, του ψευτογιατρού, του εμπόρου, του αρκουδιάρη, οι γυναίκες πουλούσαν καλάθια, διαβάζανε (τάχα) τη μοίρα κάθε γυναίκας, παντρεμένης ή ανύπαντρης,  ρίχνανε χαρτιά, ζητιάνευαν ή κλέβανε. Μεγάλες οικογένειες, με πολλά παιδιά, αμείβονταν ελάχιστα, πολλές φορές σε είδος, σιτάρι, τυρί, κλπ. Στήνανε σκηνές, ταξιδεύανε με, κάρα, είχανε άλογα, καμιά κατσίκα ή  άλλα ζωντανά. Το χειμώνα μένανε κάπου σταθερά. Τα άλογά τους λιπόσαρκα και κακοζωισμένα, όλο το χειμώνα, μόλις βγαίνανε τον Απρίλη να φάνε πράσινο  χορτάρι, τα έπιανε τσίρλα (κόψιμο) και ψοφούσαν. Για να ξεχνάνε το δυσάρεστο γεγονός, διέγραψαν το μήνα από το χρονολόγιο τους, σαν να μην υπήρχε ο  Απρίλης, σαν να μην χάνανε τα ζώα τους.

Σήμερα τα πράγματα αλλάξανε, έχουνε πολλά άλογα και οι τσιγγάνοι, δέκα – δεκαπέντε, κλεισμένα στο καπό του ντάτσουν. Δεν παθαίνουν κόψιμο από το χορτάρι του Απρίλη, αλλά πολλές φορές μένουν από καύσιμα, και τα δικά τους και τα δικά μας αυτοκίνητα, λόγω έλλειψης ρευστών χρημάτων.

Επιλήσμων  παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης