ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

                    22

Μην στέλνεις

φλογισμένα φιλιά στον αέρα

σε ερωτεύονται τα σύννεφα

εγώ δεν έχω αλεξικέραυνα όνειρα

ή κρεβάτι ζεστό

στον πάγο της ανυπαρξία μου

μακριά σου.

                       ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

                                                    21

ΚΑΗΚΕ ΤΟ ΦΙΛΜ

            Τώρα το γυναικείο κορμί,  πωλείται ελεύθερα στα περίπτερα, τόσο το ψαχνό, τόσο τα μπούτια, τόσο το στήθος. Το συμφερότερο είναι να το αγοράσεις ολόκληρο, σου βγαίνει φθηνότερα. Μετά το απολαμβάνεις  στο σπίτι σου, άνετα και με την ησυχία σου.  Δεν ήταν πάντα έτσι. Ούτε χειρότερα, μήτε καλλίτερα, απλά δεν ήταν έτσι.

          Η συμμορία αποτελούνταν από πέντε άτομα, σπάνια να έμπαινε κάποιος προσήλυτος έκτος. Κατηφορίζαμε στο λευκό Πύργο. Η «δουλειά» γινόταν τα Σαββατιανά  αλλά κυρίως τα Κυριακάτικα απογεύματα. Παραμονεύαμε στα απέναντι παγκάκια, παρέες κοριτσιών,  η και μόνες τους, εργαζόμενες, υπηρετριούλες, ότι να ήταν. Ο καλός ο μύλος τ’ αλέθει όλα! Μπατιρλίκια και μπατιρόσπορα, οι ηλικίες μας, έντεκα,  δώδεκα, τα πρώτα σκαλιά της εφηβείας.        

     

          Έπεφτε το πενηνταράκι  κάτω από το παγκάκι, ο «κληρωτός» κατέβαινε να το γυρέψει και καθυστερούσε όσο μπορούσε.  Μετά από επίπονη αναζήτηση του «κέρματος» ανακαθόταν στο παγκάκι αναψοκοκκινισμένος, κρατώντας στα χέρια του το νόμισμα. Το σμάρι έπεφτε επάνω του, ζητώντας αναλυτική περιγραφή. «Λέγε μας στα γρήγορα, τι είδες στον κάτω κόσμο;» «Είδα άσπρο χιόνι, δαντελωτό, στις κορφές  δέντρα ψηλά, αλλά τη βρύση δεν την είδα, έστριψε το αμάξι απότομα και όλα χάθηκαν.» «Γαλάζια θάλασσα, με λίγο κυματάκι» «Λίγο νερό βρε παιδιά, κάηκα από την  φωτιά, μπούτια σταρένια, κόκκινος κήπος κεντημένος με άσπρα τριαντάφυλλα» «Ουράνιο τόξο, όλα τα χρώματα μέσα»

            Σαν ήρθε η σειρά μου, με πολύ σπουδή ρίχνω το πενηνταράκι, μετά καμώνομαι πως το ψάχνω, ξεχάστηκα, έμεινα εκεί. Με τράβηξαν με το ζόρι. Πέσανε επάνω μου, θα με πνίγανε. «Άντε λέγε γρήγορα μονοφαγά, μας τάραξες στο περίμενε και στην αγωνία.» «Κάντε πέρα βρε γαϊδούρια, θα με πνίξετε, λίγο αέρα, να αναπνεύσω.» «Άσε τα σάπια σου και λέγε γρήγορα.» «Δεν μπορώ να μιλήσω, με πνίγετε.» Μου δώσανε χώρο και χρόνο να αναπνεύσω. «Άντε λέγε τώρα, πως ήταν, έγχρωμο;» «Όχι» «Ασπρόμαυρο;» «Όχι» Ξαναπλησίασαν απειλητικά. «Λέγε, αλλιώς σε πνίγουμε» «Ούτε άσπρο,  ούτε μαύρο, ούτε έγχρωμο.» Χέρια απλώθηκαν στον αέρα, απειλητικά εναντίον μου.  «Σας είπα, Ούτε άσπρο,  ούτε μαύρο, ούτε έγχρωμο.» «Ε, τότε, τι;» «Κάηκε το  φίλμ, κι έτσι δεν μπόρεσα να διακρίνω τίποτα!» «Και τι έκανες ρε μπαγάσα τόσην ώρα εκεί κάτω;»  «Προσπαθούσα, αλλά με τύφλωσε το φλας.»

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

        6

Παίξαν τη ζωή μου ζάρια

στα παζάρια

Προύχοντες, γενναίοι Πολιτσμάνοι

και ρουφιάνοι

Κλώτσαγε, έφτυνε το ανθρωπομάνι

μάνι-μάνι

Άφριζε έσπρωχνε το σκυλολόι

τέτοιο σοι

Ποιος να ρίξει πρώτος πέτρα

μέτρα - μέτρα

Άρνησης παλικαριάς  οργή  εφάνη;

Δεν εφάνη!

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

10

17 Νοέμβρη
Μέρα χαράς 
Και Ανάστασης
Θλίψης και ωδίνης
Μέρα παρεξηγημένη
Δοξασμένης αναπόλησης
Εκμετάλλευσης από «δικούς μας»
Διασυρμού και ύβρης
Από φασίζοντες «δημοκράτες».

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

8

67.- Η ΦΕΝΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Μάταια ψάχνεις για να βρεις 
Το φως των ηττημένων 
Λουλούδια στον παράδεισο
Ψαλμούς εν μέση ερήμω.

Πορευόμαστε πλήρης ημερών
Εν απουσία διατελούντες.
Μήνυσε και στο Διάκο
Να παρατήσει το ντουφέκι.
Ο αγώνας τέλειωσε
Πουλήθηκε σε καλή τιμή
Αντί πινακίου φακής.

Τώρα στην Άγια Τράπεζα
Στο Μέγα Μοναστήρι
Κλέφτες φυτεύουνε χασίς
Και σκάβουνε γι’ αρχαία.
Τώρα τα’ ατίθασα άλογα
Τα σφράγισαν σε βάζα γυάλινα.
Οι ζαβολιές του φλοίσβου
Άχρηστες κι’ αυτές
Ξεπλένουν με ασήμι
Μαύρο τα βότσαλα
Τις άδειες μέρες του ασβέστη.

Ζήσε σε εγρήγορση
Και ξέρε το
Δε χρωστάς
Σε κλέφτες και αγύρτες
Παρά κλεψιά και αγυρτεία.

Έξελθε από τη βασιλεία σου
Ανεμίζοντας το φραγγέλιο
Με τους τριχωτούς οδόντες
Στους σταυρωτέ σου
Κι ίσως να αλλάξεις κάτι.

Ζήσε την ευτελή φενάκη
Των πραγμάτων
Εν απουσία διατελών
Ωσεί παρών.

ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ
7
Τυφλό ποίημα
γεμάτο αγκάθια
αχινός σε παραλλαγή
μην το αγγίζεις 
θα σε ματώσει 
σταυρόλεξο άλυτο
γόρδιος δεσμός
με απαιτήσεις 
για ανεύρεση και
σφράγισμα
στα σπήλαια του νου
εν τέλει διάδοσης
του άρρητου
κι’ ας έρθουν
τα πάνω κάτω
κι ας έσονται
οι έσχατοι πρώτοι
κι’ ας αλυχτούν
τα χορτασμένα σκυλιά
με τις γραβάτες.
Εφιάλτης
Πήλιος Γούσης
γερμανοτσολιάς
Γκοτζαμάνης
Λάμπρου
Μάλιος
από τη μια
Λεωνίδας
Καπετάν ανυπόμονος
Γλέζος
Μπελογιάννης
Λαμπράκης
από την άλλη.
Στο λέω ξερά
αντιποιητικά
μέρες που έρχονται
τώρα
διάλεξε
με ποιον είσαι.
Και που ξέρεις
μπορεί να δοθεί
λογική ανάλυση
η κρίση της 

οριστικής λύσης.

ΑΪΤΕ ΜΟΥ ΜΑΔΗΜΕΝΕ

Πάψε να είσαι τυπικός, συμβασιούχος

Στο λάβρο πανηγύρι της ζωής. 

Άσε την ποίηση να αλητέψει

Ως τις απάνω γειτονιές 

Όπου κοράσια ολάνθιστα

Αγριοπερίστερα στα στήθη

Κι’ αηδόνια στην φωνή 

Γλυκογελούσαν κι’ έδειχναν 

Καθώς περήφανα περνούσες.

Αλλού το βλέμμα έριχνες ανόητα

Έπνιγε το λαιμό σου το κολάρο 

Ενώ ήταν άγνωστος ο λαιμοδέτης

Μα μέσα σου καιγόσουν όλος.

Παραπατώντας χαμένος υπνοβάτης

Διάβαινες ξαναπέρναγες εκεί μα και 

Σε κάθε άγονο δρόμο 

Σαν κάτι ξέχασες ή ψάχνεις.

Τώρα ξαναμετρώντας 

Δυο φορές το είναι σου

Τις κτήσεις σου

Το έχειν ή λαμβάνειν

Μπορεί να είχες δίκιο

Ψάχνοντας για ένα 

Αδειανό πουκάμισο

Αυτό είναι όλο.

Τη ρημαγμένη σου ζωή 

Αϊτέ μου μαδημένε

Παράτησες εκεί

Καταμεσίς του δρόμου

Στην κρυσταλλένια κρήνη.