Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017


Καλημέρα, καλή εβδομάδα.  

Σε περιμένω για να ρθεις απόψε
μην αρνηθείς είναι μεγάλο κρίμα
πανέμορφα απ’ τον κήπο ρόδα κόψε
σε περιμένω με φιλί και ποίημα

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εκ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης


Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

ΠΕΣ ΠΩΣ …

Μακριά από την άλλοτε γαλανή, φουρτουνιασμένη θάλασσα…. Κλείστηκες στο καβούκι σου. Μακριά από τα νερά της αλμύρας. Μπορεί κατά καιρούς να χάιδευε το μάγουλο, υποψία αμυδρής αλμύρας. Έτσι κυλούσε τα λαδωμένα του γρανάζια, αμίλητος, σκληρός ανίκητος, ο χρόνος.

Πες πως ήταν όνειρο, που δεν βρήκε στέρεα γη. Τραγούδι που έχασες τα λόγια του. Έμεινε η μουσική του, αυτοσχεδιάζεις, προσπαθείς, δοκιμάζεις ξανά και ξανά, κοστούμια σε ξένο σώμα.
Σπουργίτη που χτύπησε στο τζάμι σου, άνοιξες μα είχε φύγει. Ανυπεράσπιστο.

Πες πως σκάλωσες, σκόνταψες, έπεσες. Μάτωσες μύτη. Κοιτούσες ψηλά στον ουρανό. Ήταν λάθος βέβαια να χαζεύεις ψηλά, σαλός αλαφροίσκιωτος. Θαύμαζες τα σύννεφα, περπατώντας με λυμένα κορδόνια.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Είκοσι χρόνια λείπεις
στον κουρνιαχτό της λύπης
μαύρη φωτιά με καίει
να σβήσει πια δεν λέει.


Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2017


ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΟΚΙΑ

Τα πρωτοτόκια  οι σοφοί
οι ρήσεις τα αποφθέγματα
οι  προεκτάσεις και τα
συμφραζόμενα.

Όσα μιλώ
τα παίρνει ο άνεμος
όσα γράφω
τα θάβει η νύχτα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΟΣ ΠΟΝΟΣ

Έχει την ικανότητα αυτός ο λογοτέχνης – ποιητής, να σε συναρπάζει με τη γραφή του. Με μια σπάνια ευγένεια ήθους γραφής, πραγματεύεται θέματα επώδυνα, με περήφανα κεκρυμμένο πόνο. Τελειώνοντας το διάβασμα, μια πίκρα σου γαργαλάει τον ουρανίσκο. Ψάχνεις κάτι γλυκό, σοκολάτα, καραμέλα, ότι να είναι. Αν δεν τα έχεις πρόχειρα δεν πειράζει, μισή κουταλιά του γλυκού ζάχαρη ή μέλι, κάνουν θαυμάσια τη δουλειά τους.

Για τον Αλέξανδρο Βαναργιώτη ο λόγος, για το βιωματικό του διήγημα «κάλτσες». Γράφει για δύσκολα ζητήματα, για την φτώχεια, για τις φροντίδες να τα βγάλει πέρα η μάνα του, για την αναπόληση, για τον πόνο της απουσίας. Η αγωνίστρια της ζωής μάνα του, όπως οι περισσότερες μάνες, φορτωμένη τη φροντίδα πολυμελούς οικογένειας, να πλύνει, να σιδερώσει, να μαγειρέψει, να σερβίρει, να φροντίσει για την εμφάνιση των παιδιών. Ενώ είναι με τους άλλους επιεικής, με τον ίδιο της τον εαυτό είναι απαιτητική.

 Έχει μια ενδόμυχη αρχοντιά, που δεν της επιτρέπει να εμφανίζεται ατημέλητη, απεριποίητη. Μέρος της φροντίδας της, ένα είδος αδυναμίας είναι τα καλσόν της, πάνω από το γόνατο, που τα στερεώνει με καλτσοδέτα. Στη φούρια της επάνω, της συμβαίνουν μικροατυχήματα. Πάντα σε ακατάλληλη ώρα, λες και με τον τρόπο αυτό, επαληθεύει πανηγυρικά τον νόμο του Μέρφι. Αφού έχει τακτοποιήσει τους πάντες και τα πάντα, ετοιμάζεται να φορέσει το καλσόν της, για να πάει στην εκκλησία, στην αγορά. Καθώς ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός της, ακούγεται ένα α. Η ζημιά έγινε, το καλσόν έσπασε. Γρήγορα η πρακτική θεραπεία, για να περιοριστεί το ατύχημα. Άλλο καλσόν δεν έχει, να πάει να αγοράσει δεν προλαβαίνει, την πιέζει ο χρόνος. Μια σταγόνα όζας για τα νύχια στο προβληματικό σημείο, η καταστραμμένη θηλιά γίνεται κόμπος, εμποδίζοντας την περεταίρω καταστροφή του καλσόν.

Πάει καιρός που η μάνα έφυγε. Κατά την ανακομιδή των οστών της, τα οστά των ποδιών της βρίσκονται μέσα σε ένα σχεδόν ανέγγιχτο από το χρόνο καλσόν, δίχως να ξεχωρίζει κάποιο σημάδι όζας.
Την αποχαιρετίσανε με τη φράση «Καλό ταξίδι».
Καθώς κοίταζε τις μπεζ κάλτσες της, ψιθύρισε: «Έφτασες μητέρα;»

Αμήχανα λόγια. Βαθειά πικρία, πόνος που δεν ξεσπάει, πόνος σκληρός, δάκρυ αναποφάσιστο, να πέσω ή να μείνω.

Στις πόλεις έτσι γίνεται, δεν αφήνουν τους νεκρούς στην ησυχία τους. Στα χωριά, δεν τους ενοχλούν με ανακομιδές.

 Στο χωριό μου, στον ίδιο τάφο της οικογένειας, μπαίνει ο επόμενος νεκρός. Ο μόνος που ενοχλεί τους νεκρούς, είναι ο επόμενος νεκρός: «Ήρθα και εγώ, γινόμαστε όλο και περισσότεροι, κάντε μου μια θέση να βολευτώ μαζί σας». Κάτι τέτοια τους λέει και σμίγει στην παρέα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Καλημέρα. Καλή εβδομάδα. 

Χάνεις, χάνεσαι
στη χοάνη του χρόνου
στο χάος των στιγμών.
Λησμονιέσαι.

Κάθε αυγή
με αστραφτερά σπαθιά
ανοίγει δρόμους
η λησμοσύνη.

Εσύ αργός καημός
Τι να προλάβεις;

 Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ ΟΝΕΙΡΑ 10 (ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗΣ)

Στη χώρα τις δεινοκρατίας, γίνονταν πράματα και θάματα. Να τα πιστεύεις και να μην τα λες, ή να τα λες και να μην τα πιστεύεις. Είχανε κάτι γραφεία, η φανέλα του αγρότου (μοιάζει λάθος, άστο έτσι, δεν πειράζει), η φανέλα του πολίτου, η φανέλα του φοιτήτου, η φανέλα του εντίμου, η φανέλα του επιτίμου, η φανέλα του αποτίμου, η φανέλα του αποδήμου, ή η φανέλα με το νούμερο 10.

Που να θυμάμαι, πάνε αιώνες τώρα, πάντως αν ήτανε το δέκα το καλό, ποιος ξέρει αν είχαν, μπορεί, πιθανόν, κάποιον Χατζηπαναγή. Όλοι βέροι εθνικοί, τόσο εθνικοί, αλλά δεν απόλαυσαν τον καλλιτέχνη της μπάλας, (με το απαγορευτικό της Fifa) να παίζει στην Εθνική. Δυο παιχνίδια έκανε, όλα κι’ όλα, κι’ αυτά σε φιλικούς αγώνες. Ένας από τους πολύ σπουδαίους μάγους του ποδοσφαίρου, ο Νουρέγιεφ των Γηπέδων, ο ζωγράφος του ποδοσφαίρου, ο βιρτουόζος της μπάλας, όπως δίκαια τον αποκαλούσαν. Ήταν η εποχή κατά την οποία στη Θεσσαλονίκη, Αριανοί, Παοκτσήδες και Ηρακληδείς, πήγαιναν αδελφωμένοι στο γήπεδο, για να καμαρώσουν τον μοναδικό άσσο της μπάλας.

Αγωνίστηκε με τη φανέλα του ροπαλοφόρου ημίθεου 281 φορές, πέτυχε 62 γκολ, από τα οποία τα 6 με απευθείας εκτέλεση κόρνερ. Οι μπαλιές που έδινε στους συμπαίκτες του, ήταν έτοιμες για γκολ. Στον τελικό κυπέλλου στις 9-6-1976 με τον Ολυμπιακό, πέτυχε 2 γκολ, ένα στην κανονική διάρκεια του αγώνα, που έληξε 2-2 και το πρώτο της παράτασης, που έληξε 4-4. Έφερε το κύπελλο ο ροπαλοφόρος, στη νύφη του Θερμαϊκού, με το 6-5 στα πέναλτι. Το νικητήριο πέναλτι, το πέτυχε ο Τουμπόγλου. Εκείνη η νύχτα, ήταν μαύρη για τους παίκτες τους Ολυμπιακού, Βασίλη Σιώκο, Λάκη Γκλέζο, αλλά και για όλους τους υπόλοιπους. Σε εκείνο τον αγώνα, βοήθησαν σημαντικά στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, και τα όχι του τερματοφύλακα Φανάρα. Λέγεται ότι πολλές φορές, οι αντίπαλοι παίκτες τον παρακαλούσαν, να μην τους ντριπλάρει δυο και τρεις φορές, απανωτά, διότι ρεζιλεύονταν.

Σε ένα αξέχαστο παιχνίδι, που έγινε στις 30-12-1976, πέτυχε το πρώτο από τα έξι τέρματα, στην εστία του Παναθηναϊκού. Τα υπόλοιπα κατά σειρά τα πέτυχαν οι: Χατζηελευθερίου, Γκέσιος, Καλαμπάκας, Παπαϊωάννου και Βούλγαρης, σκόραραν δηλαδή οι περισσότεροι παίκτες.

Αναφερόμενος σε εκείνο τον αγώνα ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δήλωσε ότι χειροκρότησε το πρώτο γκολ του Χατζηπαναγή. «Δεν μπόρεσα να τον έχω στον Παναθηναϊκό, τον έχω όμως πάντα στην καρδιά μου», δήλωσε, με ασύγκριτη γενναιοδωρία. Ο συμπαίκτης του, ο Ν. Πανταζής, έλεγε ότι στο γήπεδο κατά 99ο/ο έκανε το αντίθετο από ότι πίστευαν οι αντίπαλοι. Μετά άντε να τον πιάσεις. Ακόμα «κατηγορήθηκε» ότι μπορούσε να ντριπλάρει και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο, τόσο δαιμόνιος παίκτης ήταν.

Κλήθηκε από τη μικτή Κόσμου και έπαιξε στις 22-6-1984, κατά της ομάδας «Κόσμος Ν. Υόρκης». Μπήκε στον αγώνα, στη θέση του Κίγκαν με το νούμερο 13, στο 65ο λεπτό. Με τις ντρίπλες του ξεσήκωσε τους 40.000 φιλάθλους (15.000 ομογενείς). Ο αγώνας έληξε με σκορ 3-1, με νικήτρια τη Μικτή Κόσμου, στις τάξεις της οποίας έπαιζαν εκείνη την ημέρα, οι Μπεκεμπάουερ, Κίγκαν, Κέμπες, Κρολ, Σίλτον, Σάντσες, Μάγκατ και Θωμάς Μαύρος.

Σε ψηφοφορία που διοργάνωσε η Ε.Π.Ο. για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή της πεντηκονταετίας, αναδείχτηκε με μεγάλη διαφορά, πρώτος ο Χατζηπαναγής. Έλαβαν θετικές ψήφους: Χατζηπαναγής 1ος 4.104, Δομάζος 2ος 1.982, Παπαιωάννου 3ος 817, Δεληκάρης 4ος 526, την πεντάδα έκλεισε ο Γιώργος Κούδας με 486 ψήφους.

Αν… Αν έπαιζε σε μεγάλη ομάδα του κέντρου, ποια θα ήταν η θέση του, η τύχη του; Αν… Αν έπαιζε σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης, ποια θα ήταν η καταξίωση του; Του Ηρακλή και της χώρας στον αθλητικό τομέα; Μήπως δίπλα σε μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, θα είχε μια εξέχουσα θέση και το δικό του;

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης