Καλημέρα. Ξέρω, τι σε καίει, θλιμμένη μου πριγκίπισσα. Μας φύγανε οι  ώρες, οι καιροί, οι άνθρωποι. Γίνανε σύννεφα μπαμπάκι, βροχή, ουράνιο τόξο, πόνος και απουσίες, στις ώρες της χαράς, της λύπης.