Καλημέρα.

ΕΞΩ ΧΙΟΝΙΖΕ ΕΝΟΧΕΣ

Έξω χιόνιζε ενοχές.

Έκοβε η μνήμη φέτες φέτες
παλιά και νέα φαντάσματα
έσπερνε εκρηκτικές σιωπές
θέριζε κατάμαυρες πίκρες
έβρεχε παλιούς καημούς
φύτρωνε καινούργιους πόνους.

Αγνάντευε ο γέρο πλάτανος
τα χιόνια στο σπίτι των θεών
ανήμπορος από καιρό
να κοιτάξει χθαμαλά
αντίθετος να απλώσει χέρια
να διαγουμίσει να αρπάξει
να τα γεμίσει άδικα χαράμια.

Δουλέμποροι και δουλοκτήτες
ευπατρίδες πρωτοπόροι εθνοκάπηλοι
λιγόψυχες, στα στενά δειλές, πατριαρχίες
ίδια ρότα, εγκληματική, ίδια πλεύση.

Συνέταιροι ανθρωποφάγοι
το συμφέρον ενώνει
γενεές δεκατέσσερις κι’ ακόμα παραπέρα
τυμβωρύχοι εφηβικών ονείρων
υλοτόμοι άγουρων ψυχών
έμποροι των άτυχων λαών
δυνάστες κυνηγημένων ανθρώπων
που διανύουν χιλιάδες στάδια
με το αχ στο στόμα
«κουράγιο ακόμα λίγο για να φτάσουμε
λίγο ακόμα και φωτίζει»
γυρεύοντας στη δύση της σωρευμένης ενοχής
της εγκληματικής ισότονης συναυτουργίας
η ζωή να ανατείλει και για εκείνους
πως όλα δεν χαθήκανε ακόμη
πως είναι ακόμη ζωντανοί
ανάμεσα σε τόσους πεθαμένους
γυρεύοντας μια δεύτερη ανατολή
μια δεύτερη φτωχή ελπίδα.

Από τις χώρες των σταυροφοριών
για τις χώρες των σταυροφόρων
τι καλό να περιμένουν από σταυροφόρους;
Παλιοί και νέοι σταυροφόροι
ανοίξανε τις πύλες της κόλασης
η μακρινή η μεγάλη Αμερική
νόθα απόγονη του Νέρωνα
συνδαυλίζει τις φλόγες εκ του μακρόθεν
ανοίγουνε βαθιές πληγές
ύστερα ψάχνουν για επιδέσμους.

Κι’ έρχονται πυρκαγιές αλμύρας
πυρκαγιές πικρών θανάτων
πάνω στους λευκούς αφρούς
των γαλάζιων κυμάτων.

Κι’ έρχονται φωνές αφανισμένων
από την εσχατιά του άδη.
«Εμείς αδέλφια αφανιστήκαμε
εσείς θα πρέπει να σωθείτε
κάποιοι πρέπει να απομείνουν
για να στείλουν μήνυμα στην οικουμένη
άδικα πως μας στείλανε
εδώ στη μαύρη χώρα.

Φωτιά στα άγρια σκυλιά του ISIS
και σε όλους τους εγκληματίες πολέμου
αλάτι μαύρο στη ζωή τους».

Έξω χιόνιζε ενοχές.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης