ΝΟΣΤΟΣ

Διέπλευσε

βουνά τα κύματα

γαλάζιες θάλασσες πριν

πρόβατα λευκά

 να καμτσικιάζουν

το πρόσωπο με πείσμα

μυριάδες να βουίζουν

που πας καημένε που πας

ατάραχος ενάντιος διέσχισε

καταπακτές παγίδες

αιματοφόρα βέλη

που σκέπαζαν τα σύννεφα

βαλλίστρες φορτωμένες

λάβα φριχτού θανάτου

σφίγγοντας τον καιρό

στα ματωμένα γόνατα έφτασε

χωρίς αναπαμό ασθμαίνων

του κάκου δεν αντίκρισε

θρώσκοντα καπνό στον οίκο του

ο μαχητής του σκότους

βρήκε την πόρτα ανοιχτή

το σπίτι ρημαγμένο

κάθισε να αναπνεύσει

βαρύς σαν νύχτα σκεπτόμενος

σε φλέγοντα γρανίτη.

Να φταίνε τάχα οι μνηστήρες

αερικά που δεν νογούσε

μήπως την κλέψαν πειρατές

μην την αρπάξαν βεδουίνοι

σκλάβα στην άμμο  της ερήμου;

Ή μήπως δοσμένος όλος

στο κουρνιαχτό της μάχης

δεν μπόρεσε δεν άκουσε

ήχους  βαριάς καμπάνας;

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης