68.- ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ

Λέμε ιστορίες

Για το δυνατό Μαξ

Το μικρό Φιλίπ

Άλλες ανόητες

Και περιττές κουβέντες.

Όμως η ψυχή μας

Είναι πιο μαύρη

Από κάθε σκοτάδι.

Κεριά που τρεμοσβήνουν,

Σκιές αιωρούνται στην οροφή,

Καπνός αιωρείται στο δωμάτιο,

Τα μυαλά μας αιωρούνται

Στο κενό.

Τρώμε πόνους από φλόγες

Πίνουμε αρμύρα από στάχτες.

Δεν περιγράφεται

Δεν συνηθίζεται

Δεν υπομένεται

Αδελφέ μας

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΣΟΥ.

Κοσμάς Ηλιάδης