ΕΚΤΑΚΤΩΣ ΑΤΑΚΤΑ

ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ ΟΝΕΙΡΑ 3

              Δεν μπορώ να πω ψέματα, τα πνεύματα στην δεινοκρατία ήταν ήπια, η αλληλεγγύη, η συνεισφορά, η αλληλοκάλυψη, η εργατικότητα και η εντιμότητα, υπερίσχυαν σε υπερθετικό βαθμό. Τόσο, που να μοιάζουν παραμύθια, σε άλλους λαούς, λιγότερο τυχερούς. Εκτός από τον κακό ποδηλάτη, βρέθηκε άνεργος, έντεκα χρόνια, ένας πολύ εργατικός πολίτης. Κατασκεύαζε σαμάρια, γαϊδούρια δεν υπήρχαν, είχαν αντικατασταθεί με Ντάτσουν, μένανε απούλητα τα σαμάρια του, το έκλεισε το μαγαζί.  Δοκίμασε να ασχοληθεί με ανοιξιάτικες βιοκαλλιέργειες, απέτυχε και εκεί. Βλέποντας το σύστημα πόσο εργατικός ήταν, τον περιέλαβε στους κόλπους του, κανείς δεν χάνεται. Τώρα θεωρεί απόβλητους, αυτούς  που θέλουν να αλλάξουν επάγγελμα, λόγω  εργασιακών μεταβολών.

              Το φανταστικό σύστημα της δεινοκρατίας, το ζήλευαν οι γύρω πεινασμένες χώρες. Εποφθαλμιούσαν το θησαυροφυλάκιο της, για τα αρχαία  δεν νοιαζόντουσαν, ούτως ή άλλως τα μουσεία τους, για κάποιους δυσεξήγητους λόγους, ήταν παραφορτωμένα από αυτά. Στείλανε πράκτορες να διαβρώσουν το σύστημα, που έδινε κακό παράδειγμα, στους δικούς τους ιθαγενείς. Εξαγόρασαν κάποιους με δίμετρες γκόμενες, οι οποίες τους πασάρανε συνήθειες κακές της χώρας τους, χασίσια και άλλα ευώδη άνθη. Πείσανε έναν κατσικοκλέφτη, πρότεινε στον Άγριο Πάγο, ο πρώτος όμιλος να προικίζεται με πενήντα φωνές. Έγινε δεκτό, αλλά το σύστημα διαβρώθηκε, έχασε την αναλογικότητα του. Πήρε να χαλάει σαν ρολόι του παλιού καιρού, το καλοκουρδισμένο  σύστημα. Οι πολίτες δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Κάποιος,  τσαγκάρης, νερουλάς ή γιαουρτάς, δεν θυμάμαι, πέταξε το σύνθημα «αντίδραση στην αντίδραση».

              Οι υγιείς πολίτες,  ύστερα από σύντομες συσκέψεις,  αλά  fast track, έστειλαν σαμποτέρ στις διαβρωμένες φτωχές χώρες.   Τις ανάγκασαν να ασχολούνται με τη μιζέρια τους, να αφήσουν τη δεινοκρατία ήσυχη στην ευημερία της. Μάζεψαν για αυτό το σκοπό, δημοσιογράφους, λογογράφους, φωνογράφους και άλλους καλλιγράφους. Επικεφαλής των σαμποτέρ ήταν κάποιος Πρεμουντέρης, ένας Μπαζόπουλος και ένας Παρλάρας. Τον Πρεμουντέρη άλλοι τον κατηγορούσαν ως κρυπτοκομουνιστή ως συνοδοιπόρο, άλλοι ως κρυπτοφασίστα. Είχε μεγάλη πρεμούρα, να ισορροπήσει τις διαταραγμένες πλευρές του συστήματος. Ο Μπαζόπουλος, είχε φτιάξει τη μπάζα του, με σαχλαμάρες. Ο Παρλάρας, έστειλε τις  πολύ λαϊκές δοξασίες του, στο παρλαμέντο. Η πανίσχυρη ομάδα, κατευθύνθηκε στην πλησιέστερη, που ήταν η φτωχότερη χώρα. Με πατριωτικό οίστρο, καταστρώσανε το έργο που τους ανέθεσε η δεινοκρατία τους. Οργάνωσαν συσσίτια, τάιζαν τους φτωχούς, τους άνεργους, τους καταστραμμένους  επιχειρηματίες και μερικούς τεμπέληδες, κυρίως αλλοδαπούς.  Για να δείξουν μάλιστα, πόσο κοντά  είναι με το μαστιζόμενο από τη φτώχεια γειτονικό λαό, μπαίνανε τελευταίοι στη σειρά, παίρνανε αν περίσσευε τη μερίδα του φτωχού, την τρώγανε με βουλιμία.

              Δώσανε στη φτωχή χώρα να καταλάβει, τι εστί δεινοκρατία. Σώσανε το σύστημα από τους φαυλοκράτες, τους κόκκινους  και τους  συνοδοιπόρους τους. Συνέχισε η δεινοκρατία, να ζει στην ησυχία και την ευημερία της. Ευτυχώς.

ΚΟΣΜΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ