ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

37

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Πρώτο Σκαλί

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης· «Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα. Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι. Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω, πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα· κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.» Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια ανάρμοστα και βλασφημίες είναι. Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος. Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα. Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει. Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι πολίτης εις των ιδεών την πόλι. Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν. Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης. Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Με  ύφος απλό, λιτό, χωρίς ωραιολογίες, χωρίς ομοιοκαταληξία, ο Κ.Κ. εδώ πρωτοπορεί, οδηγεί στην  μοντέρνα ποίηση.

Τι μας λέει: Ακόμα και το πρώτο σκαλί της ποίησης ν’ ανέβεις  ανέβεις, περιποιείς εις εαυτόν μεγάλη τιμή.

Σήμερα, κάποιοι δραγάτες, βιγλάτορες, φύλακες, της καθαρότητας της φυλής των ποιητών, βάζουν αγκαθωτά συρματοπλέγματα στον οίκο της ποίησης.  Θεωρώντας τον βιλαέτι,  ιδιοκτησία τους. Ελέγχουν ποιος μπαίνει, ποιος βγαίνει, τι λέει. Εκδίδουν πιστοποιητικά:  Λογοτεχνικής επάρκειας, προοδευτικότητας, ερασμιότητας – δυνατής αγάπης της τέχνης -  και άλλα. Δεν γνωρίζω, πως αυτοδιορίστηκαν κριτές και εκδότες των παραπάνω. Για την τέχνη, έτσι πιστεύουν, τι να κάνω;  Για την προοδευτικότητα, μπορεί να πήραν μάστερ στα μπουντρούμια της ασφάλειας, μπορεί, που να ξέρω, αφού δεν το λένε, να με φωτίσουν. Άκαπνοι «προοδευτικοί» της δεκάρας.