ΔΙΑΦΟΡΑ μέχρι και ΑΔΙΑΦΟΡΑ

                         36

            Ο φασισμός έχει πολλά προσωπεία. Ένα από αυτά, είναι της τέχνης,  του προστάτη της λογοτεχνίας. Αποφασίζουν οι ινστρούχτορες της, πως θα πρέπει οι καλοί, οι δικοί και οι κατάδικοι, εντός, οι άλλοι, οι έξω από δω,  ξουξούδια. Οι άλλοι, είναι οι κακοί ποιητές, που δεν αγαπούν την ποίηση, για αυτό και γράφουν κακά ποιήματα. Οι  οποίοι κατ’ αυτούς, για να παραμείνουν εντός, θα πρέπει να μείνουν σιωπηλοί και να χάσκουν σαν χάνοι, ή θα πρέπει να φύγουν από το οίκημα, ως ανάξιοι της μούσας. Σε ποιο σπίτι απαιτούν να είμαι σιωπηλός, από ποιο τσιφλίκι του μπαμπά τους, η δεν ξέρω τίνος άλλου με κάνουν έξωση; Ποια είναι τα κριτήρια, ποιος είναι ο πήχης, ποια η ιδιότητα των λογοτεχνικών ινστρουχτόρων, που αποφασίζουν την έξωσή μου; Άγνωστο!  Αλλά η έξωση – έξωση. Ο άστεγος στην τέχνη, καθότι εξωσμένος,  περιφέρεται στους  σταθμούς και στα παγκάκια, ο αποδιοπομπαίος τράγος της τέχνης.

Έτσι, εσύ μεν άσημε ποιητή, δεν θα έχεις λόγο ύπαρξης λογοτεχνικής, αυτοί δε, οι έχοντες τη σφραγίδα, δεν ξέρω τίνος θεού, θα αλωνίζουν σε ελεύθερο μιασμάτων πεδίο, όπου ευφροσύνως θα λιβανίζουν αλλήλους. Εσύ ινστρούχτορα κριτή που με κρίνεις, για ποιον αγώνα τέχνης τάχα. Για ποιο αδειανό πουκάμισο, για ποια ανύπαρκτη Ιφιγένεια; Αφού όμως με προκάλεσες, έλα να μετρηθούμε. Εγώ δεν έχω, παρά διωγμούς από τη χούντα, εσύ θα βάλεις τις περγαμηνές σου, τα πτυχία σου,  τα βιβλία σου. Χαλάλι σου, είναι όλα δικά σου. Με κόπο τα απόκτησες, τον καιρό που η χούντα μου απαγόρευε να εισέλθω στην φοιτητική κονίστρα.  Τότε,  δίναμε εξετάσεις νομιμοφροσύνης και  κοβόμασταν. Τώρα, δίνουμε εξετάσεις λογοτεχνικής επάρκειας και πάλι κοβόμαστε. Άγονος αγώνας, για να πάρουμε το πολυπόθητο πιστοποιητικό, λογοτεχνικής επάρκειας, από τους  αυτοδιορισμένους λογοτεχνικούς ινστρούχτορες. Ναι, εγώ μπορεί να είμαι κακός ποιητής, κακός λογοτέχνης. Εσείς, μήπως είστε κακοί άνθρωποι; Αν είχατε κάποια εξουσία, ίσως να με εξορίζατε. Αυτοδιορισμένοι, άκαπνοι «προοδευτικοί» της δεκάρας. Που εκδίδετε, εκτός των άλλων, πιστοποιητικά προοδευτικότητας. Από πού αποκτήσατε τα μάστερ προοδευτικότητας; Από την ασφάλεια; Έχετε φάκελο στην ασφάλεια; Τον δικό μου, τον έκαψε ο κλίβανος της χαλυβουργικής, χωρίς να με ρωτήσουν. Σιγά να μην έδιναν στον καθένα το  φάκελό του. Πως θα μπαίνανε στο ίδιο μπλέντερ οι σπιούνοι, με τους φυλακισμένους, με τους εξόριστους; Παρ’ όλα αυτά, κάτι έμεινε, είναι δε στη διάθεση κάθε πνευματικού ταγού.

Τι τάχα υπερασπίζεσθε, την παρθενιά της χιλιομπαλωμένης τέχνης; Είσαστε-  εν τοις πράγμασι – δραγάτες, βιγλάτορες, φύλακες της τέχνης;  Σκεφθήκατε ότι εξωθώντας στην έξωση, έναν άσημο, έναν ασήμαντο, εσείς οι σπουδαίοι, οι εγχάρακτοι περγαμηνών, μήπως τον οδηγείτε στον λογοτεχνικό του θάνατο; Προτιμώ να είμαι αποδιοπομπαίος τράγος, παρά πνευματικός δραγάτης. Θέλω να παραμείνω ελάχιστος, παρά δραγάτης,  βιγλάτορας, φασίστας κριτής της τέχνης. Οι λογοτεχνικές φιοριτούρες, πολλές φορές, δεν μπορούν να κρύψουν  το φασιστικό προσωπείο. Όχι στον αποφασισμένο λογοτεχνικό θάνατο.

Και ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία

Και ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία (Ντύλαν Τόμας).