Καλημέρα.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ι

Μάτια θάλασσα
Στην ηδονή της γαλήνης
Δοσμένα
Υποβόσκουν υποδόρια
Σπασμοί παροξυσμοί
Σαράντα θάνατοι
Μέσα σε λίγην ώρα.
Μαλλιά δάσος
Πυκνό αδιαπέραστο
Ίσκιος βαθύς και σκούρος
Δροσιστικός
Στη φλόγα του ασβέστη.
Χείλη
Φλοίσβος ακούραστος
Με αηδονολαλιές
Που ως εφάπτονται κι
Αγρίμια ημερεύουν.
Καρδιά απέραντο γαλάζιο
Δάσος παρθένο
Σαν τα μάτια
Της αγάπης
Της καρτερίας
Της υπομονής
Της ευδίας μας.
Γλυκιά μου παπαρούνα.

ΙΙ

Σπίθα
Φλόγα
Φωτιά
Λάβα
Πυρακτωμένη
Σύνθημα τερπνόν
Και ευειδές
Για ανθρώπου
Ευωχία.
Τέθριππον
Άρμα ονείρων
Καλπάζων
Το Λυκαυγές
Εις χοικόν παράδεισον
Ακάλυπτον από φόβους
Αμαρτίες και ήττες.
Να φλέγομαι με τη φωτιά σου
Να λιώνω μες την ομορφιά σου
Να καλπάζω μες το άρμα σου
Χωρίς όγκο
Δίχως βάρος
Ανυπόστατος
Παρά ένα χάδι
Στο αλάτι
Του κορμιού σου.
Αγαπημένη
Ταξίδεψέ με πάλι.

ΙΙΙ                  

Έννοια και εννοούμενο
Μέλι και ουρανίσκος
Ρέων και ατελεύτητον
Λίκνο οφθαλμών
Εν τρυφή βρωτού
Εις πανδαισίαν ονείρων
Εις ευτυχίαν άτρωτον
Δίχως πόνου πτέρναν
Δίχως χρόνου πέρας
Άσμα ατελεύτητον
Την αρχή σου προσμένω.
Αξιολάτρευτη
Στα δώματά σου
Τα ενδότερα
Οδήγησέ με πάλι.
Κι’ ας μείνω εκεί.

IV

Οφθαλμών Αγλάισμα
Πυρετός μοναχού
Αρνηθέντος το σχήμα
Σφόδρα καταληφθέντος
Εξ έρωτος βρωτού
της δεκαεπτά Μαΐων
Ατθίδος θελκτικής
Καρυάτιδος ζώσης
Δρόσος στη λαύρα
Ζέση του ασβέστη
Θερινό ηδύποτο
Χαλασμός εν αιθρία
Καταλαγή του κολασμένου
Και αδηφάγου πτερωτού.
Εν εκστάσει διάγω.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης