Καράφλιασα, μ’ αυτά που άκουσα. Καλοκαίρι είναι, καλό είναι να αερίζεται το μυαλό.

Κόντευε μεσημέρι, βλέπω το γείτονα μαχμουρλή, αγουροξυπνημένο.

 - Πως έτσι σηκώθηκες τόσο αργά;

 - Κοιμήθηκα αργά.

  -  Έβλεπες κανένα ματς;

-  Όχι, Διάβαζα.

Περίεργο, αυτός είναι χειρότερος από μένα, μόνο τους τίτλους εφημερίδων διαβάζει  και αυτό τυχαία, σπάνια.

Παθαίνω το πρώτο σοκ. Ύστερα αναρωτήθηκα, λες;

- Τι διάβαζες;

-  Τάβλι.

Εκεί ήταν που έχασα τα μαλλιά μου. Έπαθα το δεύτερο σοκ. Αλλά, από την άλλη, ο άνθρωπος με αποστόμωσε. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μη χαλάσει τα μάτια του, άσε που μπορεί να τσαλακώσει και καμιά σελίδα, ο ανήξερος.

Εντάξει, το πολύ - πολύ, να πάει αδιάβαστος.

 Ε, και τι έγινε;

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης