Καλημέρα.

Σκέψου κάτι σαν εαρινή (ανοιξιάτικη) συμφωνία. Φαντάσου αηδονολαλιές, με συνοδεία απογευματινής αύρας. Μουσικά ηχοχρώματα, να μπλέκουν με άλλα χρώματα, τα χρώματα του δειλινού, καθώς ο ήλιος βαπτίζεται θάλασσα. Ύστερα,  ανίδεος για το θαύμα – τάχα νεόπλουτος της τέχνης – πως πτωχύναμε έτσι, ψυχή και σώματι να λες.

 Μπορεί βέβαια και το άλλο:

 Αγωνιστή, ονειροπόλε, πως κατάντησες έτσι; Τι θα απαντούσες σε όλα τούτα; Μήτε να το σκέφτεσαι, πως δύσκολοι καιροί για τους φευγάτους. Τι να πεις, πως ν’ απολογηθείς!

Είχαμε κι’ έναν ταραξία ψυχών – τ’ ολόγιομο φεγγάρι.

Κοσμάς Ηλιάδης