ΨΗΛΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ

Ψηλά της πατρίδας τη σημαία ψηλά
Μα δεν είναι το μέρος αυτό η πατρίδα
Μακριά του πολέμου ιαχές μακριά
Τον εχθρό που δεν ξέρω δεν είδα.

Σάλπισε πάλι του πολέμου το θούριο
Να κερδίσεις γοργά και τη μάχη ετούτη
Με ευχή του Θεού και με άνεμο ούριο
Σε προσμένουν χαρές δυνατές και τα πλούτη.

Και στη μάχη αν πεθάνεις θα σου ανήκει
Θα είναι δόξα και τιμή ο θάνατός σου
Της πατρίδας σου η τιμή μα και η νίκη
Τι κι’ αν το σάβανο δεν ήταν δικό σου.

Δυστυχή η ανάγκη σ’ έχει φέρει στην άκρη
να σκοτώνεις πάλι κάποιο άγνωστο φτωχό
Για κανένα σας δεν τρέχει ένα δάκρυ
Του πολέμου σειρήνες, του θανάτου ηχώ.

Πολεμάς για κάποιο φοβερό άγνωστο τέρας
Δεν προσμένουν εσένα και αυτούς τους κακούς
Η καλή σας οικογένεια μητέρα πατέρας;
Τους εμπόρους της ζωής, του θανάτου ακούς.

Λάβαρο ανέμιζε κι’ ας μην είναι δικό σου
Εχθρός η φτώχεια και φταίει ο εχθρός σου
Τραγούδα κι’ ας μην είναι ο σκοπός σου
Ευτυχής, μα το όνειρο δεν υπήρξε δικό σου.

Γέλα Παλιάτσο, μα το γέλιο δεν είναι δικό σου.

Επιλήσμων  παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Οι παραφυάδες
του Εγωισμού σου
σκάλωσαν
στα ίσως και εάν
στα πιθανόν, μπορεί
στα όχι και στα μη.

Άδειες ψυχές
φουρτούνες θάλασσες.


Εσύ, αλλού αρμενίζεις.

Κοσμάς Ηλιάδης

Μετά το συμβάν, γύρεψε επιλογές, κουβέντιασε με τον εαυτό του. Ανέτοιμο τον βρήκε, με ανάπηρες δικαιολογίες. Έκτοτε χανόταν. Απουσίαζε διαρκώς, εγκατέλειψε τον εαυτό του. Έπινε συνέχεια. Το έριξε στο ποτό. Έπινε συνέχεια, βάσανα, πίκρες, μπόρες, δάκρυα. Απουσίαζε, έπινε. Μια λειψή ζωή, γεμάτη απουσίες, φορτωμένη γλέντια και αλμυρά ποτά.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΣΥΜΒΑΣΗ

Υπέγραψε σύμβαση με την τράπεζα, την κυβέρνηση, την τρόικα, τους διεθνείς τοκογλύφους, δεν το εξειδίκευσε. Εκχώρησε την περιουσία του, τη ζωή τη δική του, των παιδιών, των εγγονών του και των μελλοντικά πιθανολογούμενων να γεννηθούν. Στο  θάλαμο μελλοθανάτων, συνάντησε αμέτρητες μυριάδες ομοίους του. Ανήκε σε μια  τεράστια ομάδα. Ένοιωσε περήφανος, με τη σιγουριά πως ήταν κάτω από τα φτερά μιας μεγάλης δύναμης.

 Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ ΑΛΩΝΙΑ

Στο άρμα των ονείρων σου δεμένος

σαν κάποιας τρέλας, σκλάβος, λογικής

στο δώμα μου πολυταξιδεμένος

διαλέγω δώρα κάποιας περιωπής.

Άπιαστα όνειρα φρούδες ελπίδες

πάνω σε ρόδες άγρια βουνά

θα κλείδωνες τις καταιγίδες

κι’ εμείς σου ψάλαμε το ωσαννά.

Η μέρα κακοτράχαλη με πόνους

βοριάς  φυσάει στ’ άψυχο κερί

παμπάλαιους δυστυχισμένους χρόνους

αντάμα φέρανε οι νέοι οι καιροί.

Πάλι γυρίσαμε πίσω στα ίδια

ο χρόνος είναι κύκλος που γυρνά

παλάτια χτίζαμε στα ροκανίδια

χαρούμενοι πως ήταν στεγανά.

Άδεια τα τραίνα τώρα έχουν φύγει

νύχτα βροχή στον έρημο σταθμό

το λιγοστό κουράγιο μου με πνίγει

κι’ άλλοι αγώνες δίχως λυτρωμό.

Σαπίσανε τα μαρμαρένια αλώνια

μα χάθηκε κι αυτός ο Διγενής

τώρα στο ζόφο βουτηγμένα χρόνια

κι’ ο Λαφαζάνης λάτρης της δραχμής.

Τώρα που τέλειωσε το πανηγύρι

δίνεις σινιάλο για καινούργια αρχή

πες μου ποιας στείρας μέλισσας τη γύρι

να την αρμέξουμε σαν προσευχή.

Τυχάρπαστοι σωστοί και τυμβωρύχοι

σε σφάξανε σε κλαίνε γοερά

κι’ είναι τόσο παράταιροι οι ήχοι

σε σφάζουνε ακόμα μια φορά.

Επιλήσμων παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

 ΤΕΤΡΑΓΩΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

- Επί τέλους τι είναι η ποίηση;

Το παιχνίδι των λέξεων.

- Τι είναι οι λέξεις;

Το παιχνίδι των ανθρώπων.

- Τι είναι οι άνθρωποι;

Το παιχνίδι της ζωής.

- Τι είναι η ζωή;

Το παιχνίδι την ποίησης.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Διάπλατα άνοιξες τα καινούργια σου φτερά.
Άδικα. Πέτρωσε ο Ουρανός για σένα, εαυτέ.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εκ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Σημάδεψε ψηλά. Την καρδιά του ονείρου.
Όχι για να το καταστρέψεις ή να το πληγώσεις
μα να το κατεβάσεις εδώ, χαμηλά,
να του δώσεις υπόσταση χειροπιαστή.
Να το κάνεις πραγματικότητα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ

Ως τη θάλασσα
Στις παρυφές του φλοίσβου
Κατηφορίζει
Ο πευκώνας από το βουνό.
Ο Πάνας με τη φόρμιγγα
Γλυκόλαλο αηδόνι λες
Με κρυστάλλινο ύμνο ερωτικό
Καλεί περιπαθής
Την αναδυομένη
Την ασημένια
Αυγουστιάτικη σελήνη
Οι σταγόνες
Κυλούν από τις καμπύλες της
Ασημίζουν την άμμο
Ο Αίολος καιροφυλακτεί
Δεν ανέχεται προσήλυτους
Με περισσή αυθάδεια να αλωνίζουν
Στα κτήματά του τα θαλασσινά
Στους όρμους και στα περιγιάλια
Σφόδρα
Ερωτευμένος και αυτός
Με την ασημόχρυση
Αξιέραστη θεά.

Αρπάζει
Μες τα δάχτυλα τον άσκαυλο
Και με ορμή και με οργή
Αδειάζει
Τα πνευμόνια του εντός του.

Ξάφνου κοσμοταραχή
Και καταποντισμοί
Καράβια θρύψαλα
Και θαλασσοπνιγμοί
Ο μελωδός
Ανηφορίζει άταχτα
Ασθμαίνοντας ελαύνει
Μην τον αρπάξει
Άγριο κύμα
Τον τραγοπόδη εραστή
Τον καταπιεί σε μια χαψιά
Τον βουνίσιο που δεν ξέρει
Τι λάβα είναι η αρμύρα
Και πως «παίζει» σαν θυμώνει.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

ΑΛΕΞΙΚΕΡΑΥΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

Μην στέλνεις
φλογισμένα φιλιά στον αέρα
σε ερωτεύονται τα σύννεφα
εγώ δεν έχω αλεξικέραυνα όνειρα
ή κρεβάτι ζεστό
στον πάγο της ανυπαρξίας μου
μακριά σου.

 Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

ΓΥΝΑΙΚΑ ( Ι)

Μάτια θάλασσα
Στην ηδονή της γαλήνης
Δοσμένα
Υποβόσκουν υποδόρια
Σπασμοί παροξυσμοί
Σαράντα θάνατοι
Μέσα σε λίγην ώρα.
Μαλλιά δάσος
Πυκνό αδιαπέραστο
Ίσκιος βαθύς και σκούρος
Δροσιστικός
Στη φλόγα του ασβέστη.
Χείλη
Φλοίσβος ακούραστος
Με αηδονολαλιές
Που ως εφάπτονται κι
Αγρίμια ημερεύουν.
Καρδιά απέραντο γαλάζιο
Δάσος παρθένο
Σαν τα μάτια
Της αγάπης
Της καρτερίας
Της υπομονής
Της ευδίας μας.

Γλυκιά μου παπαρούνα.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Ξαφνιάστηκε η Ελένη. Μετά το κούρεμα.

-          Να σε βάλω ζελέ;

-          Βάλε. Θέλω να αγοράσω ένα μπουκάλι.

-          Με τα μαλλιά που έχεις αυτό θα σε πάει πάνω από πέντε χρόνια.

-          Ωραία. Τότε θα έχουμε αρκετό περίσσευμα.

Ασυνήθιστη η Ελένη, με τέτοιους διαλόγους. Μιλάνε για τράβελ τσεκ, γουίκ εντ, ντράιβ, βολάν, σελέμπριτι, μάστερ πλαν, ριάλιτι σόου,  οφ δι ρέκορντ  και άλλες πολλές, ελληνικότατες λέξεις, με τις οποίες φτιάχνουν ωραιότατες φράσεις.

Επιλήσμων παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

ΛΕΞΕΙΣ

Τροχίζοντας
τις λέξεις
ευτυχισμένες
ελάχιστες
στιγμές
ποίηση
κτίζεις.

Όξινο
πικρό
θολό
νερό
τις άλλες.

Επιλήσμων  παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης