Καλημέρα.

Μας υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. Φιλόξενη, περιποιητική. Στο τραπέζι είχε τέσσερεις σαλάτες, διάφορα τυριά, εξαιρετικό κρασί. Αλλά, το φαγητό ήταν καμένο!

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα.

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ι

Μάτια θάλασσα
Στην ηδονή της γαλήνης
Δοσμένα
Υποβόσκουν υποδόρια
Σπασμοί παροξυσμοί
Σαράντα θάνατοι
Μέσα σε λίγην ώρα.
Μαλλιά δάσος
Πυκνό αδιαπέραστο
Ίσκιος βαθύς και σκούρος
Δροσιστικός
Στη φλόγα του ασβέστη.
Χείλη
Φλοίσβος ακούραστος
Με αηδονολαλιές
Που ως εφάπτονται κι
Αγρίμια ημερεύουν.
Καρδιά απέραντο γαλάζιο
Δάσος παρθένο
Σαν τα μάτια
Της αγάπης
Της καρτερίας
Της υπομονής
Της ευδίας μας.
Γλυκιά μου παπαρούνα.

ΙΙ

Σπίθα
Φλόγα
Φωτιά
Λάβα
Πυρακτωμένη
Σύνθημα τερπνόν
Και ευειδές
Για ανθρώπου
Ευωχία.
Τέθριππον
Άρμα ονείρων
Καλπάζων
Το Λυκαυγές
Εις χοικόν παράδεισον
Ακάλυπτον από φόβους
Αμαρτίες και ήττες.
Να φλέγομαι με τη φωτιά σου
Να λιώνω μες την ομορφιά σου
Να καλπάζω μες το άρμα σου
Χωρίς όγκο
Δίχως βάρος
Ανυπόστατος
Παρά ένα χάδι
Στο αλάτι
Του κορμιού σου.
Αγαπημένη
Ταξίδεψέ με πάλι.

ΙΙΙ                  

Έννοια και εννοούμενο
Μέλι και ουρανίσκος
Ρέων και ατελεύτητον
Λίκνο οφθαλμών
Εν τρυφή βρωτού
Εις πανδαισίαν ονείρων
Εις ευτυχίαν άτρωτον
Δίχως πόνου πτέρναν
Δίχως χρόνου πέρας
Άσμα ατελεύτητον
Την αρχή σου προσμένω.
Αξιολάτρευτη
Στα δώματά σου
Τα ενδότερα
Οδήγησέ με πάλι.
Κι’ ας μείνω εκεί.

IV

Οφθαλμών Αγλάισμα
Πυρετός μοναχού
Αρνηθέντος το σχήμα
Σφόδρα καταληφθέντος
Εξ έρωτος βρωτού
της δεκαεπτά Μαΐων
Ατθίδος θελκτικής
Καρυάτιδος ζώσης
Δρόσος στη λαύρα
Ζέση του ασβέστη
Θερινό ηδύποτο
Χαλασμός εν αιθρία
Καταλαγή του κολασμένου
Και αδηφάγου πτερωτού.
Εν εκστάσει διάγω.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα.

Ιχνηλατώντας τις γραμμές των στίχων
Παράπεσα εις απροσπέλαστον τοίχον.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
Και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα.

ΚΥΚΛΟΤΕΡΩΣ

Θωρακίστηκες με στεγανά
στις έξωθεν επιβουλές
μονώθηκες αδιαπέραστα
από την παμφαγία των άλλων
αλλά όμως
πρέπει να δώσεις λόγο
στον υπήκοό σου
στο έσω είναι σου
γιατί λες σε κάθε ώρα
πως είσαι ακέραιος
τάχα ξοδεύτηκες αλάθητα
ενώ χρωστάς
εφτά ζωές στον εαυτό σου
λαξεμένα παραμύθια
για μωρούς και πότες
αλλά αναίτια επιμένεις
να τα νταντεύεις
να τα πιστεύεις.

Ξαλάφρωσες μιαν ώρα
ασύνταχτη από χρέη
έκανα λάθος είπες
και πάλι από την αρχή.

Κυκλοτερώς ξεκίνησες -
φρούδα φούμαρα
ουτοπικές φαντασιώσεις
σαλός φυγάς από αλήθειες
παράπονα κι’ ελπίδες
πικρό ψωμί κι’ αλάτι
λάσπες και κοτρώνες
έννοιες που τσακίζουν -
να αδράχνεις πεφταστέρια.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων


Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα

Σημάδεψε ψηλά. Την καρδιά του ονείρου.
Όχι για να το καταστρέψεις ή να το πληγώσεις
μα να το κατεβάσεις εδώ, χαμηλά,
να του δώσεις υπόσταση χειροπιαστή.
Να το κάνεις πραγματικότητα.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα.

ΝΟΣΤΟΣ

Διέπλευσε
βουνά τα κύματα
γαλάζιες θάλασσες πριν
πρόβατα λευκά
να καμτσικιάζουν
το πρόσωπο με πείσμα
μυριάδες να βουίζουν
που πας καημένε που πας
ατάραχος ενάντιος διέσχισε
καταπακτές παγίδες
αιματοφόρα βέλη
που σκέπαζαν τα σύννεφα
βαλλίστρες φορτωμένες
λάβα φριχτού θανάτου
σφίγγοντας τον καιρό
στα ματωμένα γόνατα έφτασε
χωρίς αναπαμό ασθμαίνων
του κάκου δεν αντίκρισε
θρώσκοντα καπνό στον οίκο του
ο μαχητής του σκότους
βρήκε την πόρτα ανοιχτή
το σπίτι ρημαγμένο
κάθισε να αναπνεύσει
βαρύς σαν νύχτα σκεπτόμενος
σε φλέγοντα γρανίτη.

Να φταίνε τάχα οι μνηστήρες
αερικά που δεν νογούσε
μήπως την κλέψαν πειρατές
μην την αρπάξαν βεδουίνοι
σκλάβα στην άμμο της ερήμου;

Ή μήπως δοσμένος όλος
στο κουρνιαχτό της μάχης
δεν μπόρεσε δεν άκουσε
ήχους βαριάς καμπάνας;

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα.

Τα πρωτοτόκια οι σοφοί

οι ρήσεις, τα αποφθέγματα

οι προεκτάσεις

και τα συμφραζόμενα.

Όσα μιλώ, τα παίρνει ο άνεμος.
Όσα γράφω, τα θάβει η νύχτα.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Αν ψαρεύεις πεφτάστερα
αν ακούς τραγούδια αέρινα
με ξωτικά αν συγχρωτίζεσαι
στους σαλούς αν είσαι πρωτοπόρος
στείλε μεγάλες αγκαλιές
στην αρμυρή την αργυρή
αρχόντισσα σελήνη.

Κι’ αν χαθείς στο όνειρο
μη νοιάζεσαι
ξέρει εκείνο
εκείνο σε ξέρει
όπου και να πας
θα σε βρει.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα.

17 Νοέμβρη
Μέρα χαράς
Και Ανάστασης
Θλίψης και ωδίνης
Μέρα παρεξηγημένη
Δοξασμένης αναπόλησης
Εκμετάλλευσης από «δικούς μας»
Διασυρμού και ύβρης
Από φασίζοντες «δημοκράτες».

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν
και αντιγραφέας εξ ιδίων

                    

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα. Καλό ΣΚ.

Είχαμε κι’ έναν ταραξία ψυχών – τ’ ολόγιομο φεγγάρι.

Σκέψου κάτι σαν εαρινή (ανοιξιάτικη) συμφωνία. Φαντάσου αηδονολαλιές, με συνοδεία απογευματινής αύρας. Μουσικά ηχοχρώματα, να μπλέκουν με άλλα χρώματα, τα χρώματα του δειλινού, καθώς ο ήλιος βαπτίζεται θάλασσα. Ύστερα,  ανίδεος για το θαύμα – τάχα νεόπλουτος της τέχνης – πως πτωχύναμε έτσι, ψυχή και σώματι να λες.

            Μπορεί βέβαια και το άλλο:

 Αγωνιστή, ονειροπόλε, πως κατάντησες έτσι; Τι θα απαντούσες σε όλα τούτα; Μήτε να το σκέφτεσαι, πως δύσκολοι καιροί για τους φευγάτους. Τι να πεις, πως ν’ απολογηθείς!

Είχαμε κι’ έναν ταραξία ψυχών – τ’ ολόγιομο φεγγάρι.

 Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα.

Μονόλογος στον ύπνο. Ξέρω τι σε καίει, αρχόντισσα  και σκλάβα. Εγώ, ο μπάτλερ σου και εραστής. Προχωρώντας, συναντώ σαλό, μου λέει:  <<Ξοπίσω μου γαβγίζουνε σκυλιά, πολλά σκυλιά.>> Τι να ευχηθώ; Να γαυγίζουν εύηχα (αν είναι δυνατόν) ή να λυσσάξουν;

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Καλημέρα…

Και ο μήνας έχει εννιά.
Τα παλιά χρόνια οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονταν στις 9 του μήνα.

 Από εκεί βγήκε το τραγουδάκι.

1

Να μη λέτε άλλα λόγια
να αγαπιόμαστε
να χτυπάτε πληκτρολόγια
να ακουγόμαστε.

2

Προσοχή στις λεηλασίες των ψυχών
αντέχουν το διαγούμισμα
σιχαίνονται τους κλέφτες
ύστερα ακολουθούν εγωιστικά στοιχεία
ντυμένα πανανθρώπινες αλήθειες.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Καλημέρα.

Και μη νομίζεις αυτά που λένε, πως θα βοηθήσουν τους φτωχούς, θα το κάνουν πράξη. Οι περισσότεροι, πριν ακόμα εισπράξουν τα χρήματα, το έχουν ήδη ξεχάσει.

Οι ελάχιστοι, οι λίγοι, που θα το θυμηθούν, να μοιράσουν δηλαδή, ένα ελάχιστο μέρος, από τα κέρδη τους, στους φτωχούς, είναι η τιμητική μειοψηφία. Η εξαίρεση, που επαληθεύει τον κανόνα. Αν μοιράσουν αρκετά, θα γίνουν πάλι και οι ίδιοι τους φτωχοί.

Κάποιοι, για να εξευμενίσουν μια αόρατη δύναμη, για να τους φέρει τα προσδοκώμενα καλά αποτελέσματα, επικαλούνται τη βοήθεια της τύχης, του πεπρωμένου, της μοίρας, ή ότι άλλο θέλετε. Να είναι αυτή καλή μαζί τους και αυτοί από τη μεριά τους, δεν θα είναι αχάριστοι, αλλά, θα είναι φιλάνθρωποι. 

Αν εννοούσαν, πως θα βοηθούσαν το σόι τους, αυτό, λίγο πολύ, σχεδόν όλοι το κάνουμε, στο βαθμό που μπορεί ο καθένας.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Καλημέρα.

Ει, παράδεισε που πας; Πόσους αιώνες αλητεύεις μακριά μου;

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Καλημέρα.

Ει, παράδεισε που πας; Πόσους αιώνες αλητεύεις μακριά μου;

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Καλημέρα.

Για να λέμε την αλήθεια, εγώ θα τα έπαιρνα. Εγώ δεν φταίω. Εκείνο δεν μου τα έδωσε. Το σύστημα. Α, ρε παλιοσύστημα.

Τα είχα κανονίσει όλα. Θα έβαζα ένα τάλιρο βενζίνα στο χαλασμένο Ντάτσουν, πραπραπρα πραπραπρα κάποτε θα φτάναμε. Θα τα φόρτωνα και θα φεύγαμε. Απλά πράγματα.

Για αυτό σας λέω, δεν φταίω εγώ σε τίποτε. Φταίει το σύστημα. Α, ρε παλιοσύστημα. Παλιοτζόκερ, τι να πεις.

Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης 

Καλημέρα.

Χαλάουι.

Του είπε, δεν σε θέλω. Ανήμπορος, να φωτίσει τα σκοτάδια της ψυχής της. Εκείνη, βγήκε στο μπαλκόνι, περιμένοντας την κολοκύθα, που θα γινόταν άμαξα. Το βάτραχο, που θα μεταμορφωνόταν σε πρίγκιπα. Στο μεταξύ, η βροχή ξέπλενε την άσφαλτο, με ένα είδος παράξενης σαπουνάδας, να παρασέρνει τη μαυρίλα.

 Επιλήσμων εκ παλαιόθεν

και αντιγραφέας εξ ιδίων

Κοσμάς Ηλιάδης