Καλημέρα.

ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ ΑΛΩΝΙΑ

Στο άρμα των ονείρων σου δεμένος

σαν κάποιας τρέλας, σκλάβος, λογικής

στο δώμα μου πολυταξιδεμένος

διαλέγω δώρα κάποιας περιωπής.

Άπιαστα όνειρα φρούδες ελπίδες

πάνω σε ρόδες άγρια βουνά

θα κλείδωνες τις καταιγίδες

κι’ εμείς σου ψάλαμε το ωσαννά.

Η μέρα κακοτράχαλη με πόνους

βοριάς  φυσάει στ’ άψυχο κερί

παμπάλαιους δυστυχισμένους χρόνους

αντάμα φέρανε οι νέοι οι καιροί.

Πάλι γυρίσαμε πίσω στα ίδια

ο χρόνος είναι κύκλος που γυρνά

παλάτια χτίζαμε στα ροκανίδια

χαρούμενοι πως ήταν στεγανά.

Άδεια τα τραίνα τώρα έχουν φύγει

νύχτα βροχή στον έρημο σταθμό

το λιγοστό κουράγιο μου με πνίγει

κι’ άλλοι αγώνες δίχως λυτρωμό.

Σαπίσανε τα μαρμαρένια αλώνια

μα χάθηκε κι αυτός ο Διγενής

τώρα στο ζόφο βουτηγμένα χρόνια

κι’ ο Λαφαζάνης λάτρης της δραχμής.

Τώρα που τέλειωσε το πανηγύρι

δίνεις σινιάλο για καινούργια αρχή

πες μου ποιας στείρας μέλισσας τη γύρι

να την αρμέξουμε σαν προσευχή.

Τυχάρπαστοι σωστοί και τυμβωρύχοι

σε σφάξανε σε κλαίνε γοερά

κι’ είναι τόσο παράταιροι οι ήχοι

σε σφάζουνε ακόμα μια φορά.

Ακόμα μία ευκαιρία

ζητά το γελαστό παιδί

μοιάζει δεν είναι ουτοπία

φως περιμένω στην γραμμή.

Ο αντιγραφέας

Κοσμάς Ηλιάδης 

Καλημέρα.

Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

 Συντρόφισσες – σύντροφοι, φίλες φίλοι μου αγαπημένοι, Χάσαμε. Δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι, μόνο ηττημένοι. Σε έναν εμφύλιο σπαραγμό, σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, μόνο χαμένοι υπάρχουν.

Δραχμολάτρης ή ευρωκατάδικος; Ηττημένος είναι όλος ο Σύρριζα, εξ αδιαιρέτου! Τα άλλα κόμματα; Δεύτερες, τρίτες και τέταρτες φωνές, συνοδεύουν το άσμα:  «Ο θρίαμβος της πανωλεθρίας».

Είτε έχει δίκιο ο  πρωθυπουργός, είτε  έχει κάποιο δίκιο ο Λαφαζάνης, στη μέση είναι  ο λαός. Πάντα αυτός πληρώνει το μάρμαρο. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας,  ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι  βουλευτές και άλλοι αιρετοί άρχοντες τρώνε καλά. Για αυτούς, πέρα βρέχει.  Μόνο δάκρυα, κροκοδείλια, εννοείται.

Στον εξ αδιαιρέτου μέγα ηττημένο, τον φορτωμένο με ελπίδες πολλές, δραχμολάτρη ή ευρωκατάδικο Σύρριζα, αφιερώνω:

79 .- ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ

Μάταια ψάχνεις για να βρεις

Το φως των ηττημένων

Στις τρύπιες σελίδες

Της ιστορίας

Στους λασπωμένους θόλους

Του μυαλού σου

Και στης καρδιάς το σκίρτημα

Μικρή μου παπαρούνα.

Το φως των ηττημένων

Είναι θρόισμα φύλλων

Του Νοέμβρη

Είναι χαμόγελο νούφαρου

Και καμπάνα βερικοκιάς

Βοή του καλαμιώνα

Και ζαβολιές του φλοίσβου

Ρίγος κρυσταλοπηγής

Τραγούδι αξημέρωτο

Και κλάμα πιγκουΐνου.

Το φως των ηττημένων

Είναι λουλούδι αμάραντο

Είναι πανηγύρι χρωμάτων

Και παράθυρο της άνοιξης

Είναι γύρης λουλουδιών

Και χνούδι πεταλούδας

Γουργουρητό περιστεριών.

Είναι δρόσος χαμομηλιού

Και αύρα του ασβέστη

Θάλασσα κόκκινη

Από το αίμα του ήλιου.

Χάντρες ατέλειωτες

Με όνειρα και πλάνες.

Το φως των ηττημένων

Είναι φορτίο ασήκωτο

Στον καθρέφτη.

Το φως των ηττημένων ……

Και ένα σωρό άλλα πράγματα

Εκτός συναλλαγής.

Χωρίς αξία δηλαδή.

Ο αντιγραφέας.

Κοσμάς Ηλιάδης

Καλημέρα, καλή εβδομάδα.

ΑΓΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Γιατί αλό

παρακαλώ;

Το γεια μ’ αρέσει πιότερο

πανέμορφος χαιρετισμός

μα και ευχή αντάμα

για υγειά σαν θάμα.

Σισύφεια τα χρόνια

και πέτρες  κακοτράχαλες

λουσμένες με αλάτι

γλυφές από τον ίδρο μας

αλλά μα παρά ταύτα

συνήθισα τη φτώχεια μου.

Τώρα μες το πλούτο(ς)

και τη βαριά τη χλίδα

που μου τάζετε

πώς να τα αντέξω;

Μου λέτε πως;

Άγιοι άνθρωποι

τελείως  πράοι

θεοσεβούμενοι

της κατανόησης

της καλοσύνης

της μετάνοιας

με το σταυρό στο χέρι

πάντα έτσι

οι σταυρωτές

να σφάζουν

μπαμπακένια

μισέλληνες

μισάνθρωποι

και να πιστεύω

με το στανιό πως θένε

να με εξευρωπαΐσουν.

Αφήστε με

στον τόπο μου

με τον δικό μου

τρόπο μου

δεν θέλω χάδια

μήτε και ρεβεράντζες.

Τη φτώχεια τη συνήθισα

το πλούτο(ς) δεν αντέχω.

Αφήστε με

αφήστε με

αμάν πια.

Το οποίον

και τουθόπερ

ΑΣΙΧΤΙΡ.

Ο αντιγραφέας

Κοσμάς Ηλιάδης